ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

-    Αγαπητοί μαθητές

-   Συνάδελφοι Εκπαιδευτικοί  

   

Από το 1100 μΧ και κάθε χρόνο στις 30 Ιανουαρίου γιορτάζουμε την μνήμη των Τριών Ιεραρχών.

Η ημέρα αυτή από το 1842 ονομάστηκε και Γιορτή των Γραμμάτων διότι οι Τρεις Ιεράρχες υπήρξαν Δάσκαλοι και Πατέρες της Εκκλησίας.

 

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ο ΜΕΓΑΣ,

ΙΩΑΝΝΗΣ ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ.

 

Η γιορτή τους, γιορτή Παιδείας, γιορτή Δασκάλων, γιορτή Μαθητών.

Είναι γιορτή διπλή, Σχολική και του Χριστιανισμού.

Τρεις Ιεράρχες. Αθρωποι μορφωμένοι, δάσκαλοι σοφοί, φημισμένοι ρήτορες, συγγραφείς που έδωσαν πολλά στα γράμματα, διαθέτοντας πέρα από προσωπικές θυσίες ακόμη και ολόκληρη την περιουσία τους.

Ευσεβείς Ιεράρχες, επιφανείς Θεολόγοι, με κοινωνική προσφορά και φιλανθρωπικό έργο, που διέθεσαν ζωή και υλικά αγαθά στην πίστη για τον Χριστό και στην ανάγκη υπηρέτησης του ανθρώπου.

Μελέτησαν τους αρχαίους κλασικούς συγγραφείς και τους φιλοσό-φους και έσμιξαν, σφυρηλάτησαν και έκαναν νέο κράμα με τις αξίες που βρήκαν στο Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα και στην Χριστιανική Πίστη.

Απέρριψαν τυπολατρία και ειδωλολατρικά στοιχεία, κρατούν τις αρχές της διαλεκτικής σκέψης που είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό για την Ελληνική Παιδεία. Ακολουθούν συμβουλές του Απόστολου Παύλου ¨να είμαστε πολύπλευροι και σφαιρικοί αλλά να επιλέγουμε το καλύτερο¨.

Γεφύρωσαν κλασικό και σύγχρονο, γνώση και αρετή, την αναζήτηση της απόλυτης αλήθειας με την αλήθεια της πραγματικής αγάπης, τη θεωρία και την πράξη, τον Ελληνισμό και τον Χριστιανισμό.

Εύστοχα η εποχή τους, θεωρείται ¨Χρυσός Αιώνας της Εκκλησίας μας¨.

Το έργο τους θεάρεστο, πλούσιο, τεράστιο.

Φτωχοί, άρρωστοι, μόνοι άνθρωποι, μικρά παιδιά, ηλικιωμένοι, από-κληροι, εγκαταλειμμένοι βρίσκουν καταφύγιο κοντά τους. Δεν έψαξαν την αιτία που τους έφερε στη συμφορά. Δε λογάριασαν τα λάθη και τα προσωπικά παραπτώματα που έφεραν την καταδίκη.

Υπολόγισαν την ανθρώπινη ύπαρξη ισότιμα και με απόλυτη δικαιοσύ-νη στην εφήμερη παρουσία στην πρόσκαιρη γήινη ζωή. Η καρδιά τους μεγάλη και η χριστιανική τους ψυχή γίνονται απέραντη στέγη για τους εκ της φύσης αδύνατους όσο και για τους νοητικά υπολειπόμενους.

Καλοσυνάτοι και φιλάνθρωποι δεν υπολόγισαν πλούτη και χρήματα. Μοιράστηκαν τα αγαθά και δεν φρόντισαν μόνο για τον εαυτό τους.

Διέθεσαν πολλά για να δώσουν έστω λίγη χαρά και ανθρωπιά στον άγνωστο και απλό συνάνθρωπο.

Απλοί, άδολοι, ταπεινοί, τολμηροί, πρωτοπόροι και γενναίοι περιποιή-θηκαν τον πονεμένο γιατρεύοντας τις πληγές σώματος και ψυχής, ζών-τας παραδειγματικά ανάμεσα σε άρρωστους και κατατρεγμένους.

Οι Τρεις Ιεράρχες άφησαν έργο ιεραποστολικό.

Διδάσκουν ακόμη και σήμερα τα κείμενά τους με την Χριστιανική Πίσ-τη και τον Λόγο του Θεού. Στις σοφές τους ρήσεις κρύβεται πάθος και πόθος για τον άνθρωπο και την απλή ουσιαστική ζωή.

Η μεγάλη και πολύπλευρη μόρφωση, η ακέραια και σθεναρή αντίλη-ψη, η αποτελεσματική εφαρμογή των λόγων τους και η απόλυτη συνέ-πεια των πράξεων, τους κάνει ξεχωριστούς και διακρίνονται σαν μαρ-γαριτάρια από το σύνολο.

Τους ανεβάζει σε άλλα επίπεδα και συγχρόνως τους φέρνει απέναντι στον προσωπικό εγωισμό και στα κοντόφθαλμα συμφέροντα των το-πικών αρχόντων, που ηγεμονεύουν και βασιλεύουν.

Γίνονται ¨κόκκινο πανί¨ και όχι σπάνια υφίστανται κατάφωρα άρνηση ακόμη και οδυνηρούς διωγμούς.   

Συνεπώς πράγματι Μεγάλοι Πατέρες για την Εκκλησία μας και πρώτοι αλλά διαχρονικοί Προστάτες των Γραμμάτων, της Ηθικής της Παιδείας.

 

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ     ή   Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

 

Γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια του Πόντου αλλά μεγάλωσε στην Καισά-ρεια της Καππαδοκίας. Γονείς, η ενάρετη Εμμέλεια κόρη μάρτυρα και ο ονομαστός ρήτορας Βασίλειος. Οικογένεια που ανέδειξε άγιους της Εκκλησίας (γιαγιά, μητέρα και τέσσερα παιδιά).

Οι πλούσιοι γονείς φρόντισαν πρώτιστα για ικανή μόρφωση με σπου-δές στη Καισάρεια, Κωνσταντινούπολη, στην Αλεξάνδρεια και Αθήνα.

Ο Βασίλειος μετά τις σπουδές επανέρχεται στην Καισάρεια ασκώντας την ρητορική και αφού βαφτίστηκε σε μεγάλη ηλικία γίνεται μοναχός.

Πολυταξιδεμένος σε Αίγυπτο, Παλαιστίνη και άλλες χώρες γνωρίζει πολλούς μοναχούς και γοητευμένος από την ομορφιά της απλής, τίμιας και ειλικρινούς ζωής μοιράζει την περιουσία του στους φτωχούς για να αποσυρθεί και να μονάσει σε ερημιές του Πόντου.

Πείσμωσε όταν αισθάνθηκε τον κίνδυνο της Εκκλησίας από τους αιρε-τικούς. Δέχτηκε το αξίωμα της ιεροσύνης και γίνεται πολέμιος του Αρειανισμού σαν επίσκοπος Καισάρειας.

Όταν ο Ύπαρχος Μόδεστος απείλησε την ζωή του ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ¨Τίποτε δεν φοβάμαι. Περιουσία δεν έχω εκτός από φτωχά ρούχα και λίγα βιβλία. Εξορία δεν φοβάμαι, γιατί στη ζωή αυτή όλοι είμαστε σαν τα πουλιά. Βασανισμούς δεν λογαριάζω, γιατί το ασθενικό μου σώμα εύκολα θα πεθάνει. Ο θάνατος θα είναι γλυκός γιατί θα με φέρει κοντά στον Θεό για τον οποίο ζω και εργάζομαι¨.

Θεμελίωσε την Χριστιανική Θεολογία μαζεύοντας με προσοχή στοιχεία από την Αρχαιοελληνική και μάλιστα από την Πλατωνική φιλοσοφία.

Συμβούλευε τους νέους να διαβάζουν ελληνική ιστορία, μυθολογία, ποίηση και φιλοσοφία.

Έγραψε επιστολές, κηρύγματα και ομιλίες, προσευχές καθώς και την Θεία Λειτουργία που φέρει το όνομά του.

Έχτισε τη ¨Βασιλειάδα¨, σχεδόν ολόκληρη πόλη φιλανθρωπικών ιδρυ μάτων με νοσοκομεία, ορφανοτροφεία, ξενώνες, εργαστήρια, σχολεία όπου διέθεσε πολύ κόπο και όλη την περιουσία του.

Πέθανε 49 ετών και η Εκκλησία μας που τον ονόμασε ¨Οικουμενικό και Μέγα διδάσκαλο¨ τον τιμά σαν Άγιο την 1η ημέρα του έτους.

 

 

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ   Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

 

Χρυσόστομος, ως ρήτορας ανυπέρβλητος.

Γεννήθηκε στην Αντιόχεια. Γονείς, ο αξιωματικός Σεκούνδος και η ευ-σεβής Ανθούσα που από νωρίς επωμίζεται ανατροφή και μόρφωση.

Μαθήτευσε μετά τη γενική εκπαίδευση στον περίφημο ρήτορα Λιβάνιο

Σπούδασε Φιλοσοφία και Νομική ασκώντας και το επάγγελμα του Δικηγόρου στην Αντιόχεια. Γρήγορα όμως θέλγεται από την Θεολογία και στρέφεται σε αντίστοιχες σπουδές ενώ ζει ασκητικά.

Στη συνέχεια δέχεται την Ιεροσύνη και υπηρετεί την Εκκλησία.

Λαμπρός κήρυκας. 

Εκείνο όμως που μαγνήτιζε τις ψυχές των πιστών ήταν το παράδειγμα που έδινε με τον τρόπο της απλής και ενάρετης ζωής του. Κατόρθωσε να τρέφει καθημερινά περίπου 3000 άπορους ανθρώπους.

Το έργο του και οι αξίες του γίνονται γνωστά σε ολόκληρη τη Βυζαν-τινή Αυτοκρατορία με αποτέλεσμα ο βασιλιάς Αρκάδιος να πρωτο-στατήσει για να εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος στην Κωνσταντινούπολη.

Αυστηρός κριτής του εαυτού του και των άσχημων συνηθειών του αν-θρώπου. Διεκήρυσσε σθεναρά πως αδιαφορία, απάθεια και απραξία είναι πολύ μεγαλύτερο λάθος από άλλη αμαρτία αν γνωρίζουμε ότι γίνεται μια παρανομία. Τότε γινόμαστε συναυτουργοί και επικίνδυνοι.   

Άφοβος μόνιμα και πολύτολμος, διεκήρυττε την ηθική εξυγίανση της κοινωνίας ασκώντας αυστηρή κριτική σε κλήρο και κυβερνώντες.

Η αδυναμία της αυτοκράτειρας Ευδοξίας και εκκλησιαστικών κύκλων προγραμμάτισαν να εκθρονιστεί και να εξοριστεί ενώ ο παντοδύναμος ευσεβής λαός απέτρεψε την πλεκτάνη.

Εγκατέλειψε τα εγκόσμια από τις κακουχίες και τις στερήσεις στις 14 Σεπτεμβρίου σε πορεία προς τα Κόμανα του Πόντου.

Αναγνωρίστηκαν οι υπηρεσίες του, αποκαταστάθηκε πλήρως η μνήμη του και το λείψανό του βρίσκεται στον ναό των Αγίων  Αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος διακρίθηκε για τη ρητορική του ικανότητα και την ιδιαίτερη τέχνη στον λόγο.

Συγκίνησε απλούς και μορφωμένους και ονομάστηκε ¨Χρυσόστομος¨ ή από άλλους ¨των αρετών το θησαύρισμα¨.

Έγραψε Θεία Λειτουργία και τιμάται από την Εκκλησία μας στις 13 Νοεμβρίου ενώ στις 27 Ιανουαρίου τιμάται η Ανακομιδή.

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ       Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ

ή      ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ     Ο ΝΑΖΙΑΝΖΙΝΟΣ

 

Γεννήθηκε το 329 στην Αριανζό της Καππαδοκίας. Κατάγεται από παλιά και πλούσια οικογένεια με ευσεβείς γονείς. 

Έμαθε τα πρώτα γράμματα στη Ναζιανζό και μετά στην Καππαδοκία. Στην Καισάρεια συναντά τον συνομήλικο Βασίλειο και συνδέονται με αδελφική φιλία και η αλληλοεκτίμηση παραμένει ζωντανή, δυνατή και παραδειγματική σε όλη τη ζωή τους.

Συνέχισε σπουδές στη Καισάρεια Παλαιστίνης, Αλεξάνδρεια και Αθήνα

Ολοκληρώνοντας τις λαμπρές σπουδές του γύρισε στην Ναζιανζό και δέχτηκε το Άγιον Βάπτισμα για να μονάσει στον Πόντο.

Αργότερα ο Γρηγόριος έρχεται δίπλα στον γέροντα πλέον πατέρα του και βοηθάει στο ποιμαντικό έργο. Οι Χριστιανοί της περιοχής αναγνω-ρίζουν στο πρόσωπο του Γρηγορίου έναν άξιο συνεχιστή του θείου έρ-γου και παρά τον ταπεινό δισταγμό του χειροτονείται πρεσβύτερος.

Με επιμονή του φίλου και αρχιεπισκόπου Καισαρείας Βασιλείου, δέχε-ται αργότερα να χειροτονηθεί από τον ίδιο Επίσκοπος Σασίμων.

Διακρίθηκε και ανέδειξε τον Γρηγόριο στην Ορθοδοξία σαν μεγάλο δάσκαλο και ποιμένα η διαρκής και ενάρετη υπεράσπιση των θέσεων της Ορθόδοξης Εκκλησίας που κινδύνευε από το μένος των Αρειανών.

Η Αγία Αναστασία της Κωνσταντινούπολης ήταν ο μικρός ναός που απέμεινε στους Ορθόδοξους και συμβόλιζε την κρυφή ελπίδα πως εκεί θα αναστηθεί ξανά η Ορθοδοξία και όπου ο Γρηγόριος εκφώνησε τους περίφημους ¨πέντε λόγους για την Θεότητα του Υιού και Λόγου του Θεού¨. Λίγο αργότερα στέφεται αυτοκράτορας ο Μέγας Θεοδόσιος και καθιερώνει με διάταγμα την Ορθοδοξία.

Για την σοφία, την ευλάβεια και τον σεβασμό στα θεία, η Εκκλησία τον ονόμασε ¨Θεολόγο¨ μετά τον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή και τον αναδεικνύει Πρόεδρο στη Β΄ Οικουμενική Σύνοδο και Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινούπολης. Μαζί με άλλους μεγάλους της Εκκλησίας μας στέριωσαν Ορθοδοξία και Πίστη ολοκληρώνοντας το ¨Σύμβολο της Πίστεως¨ του οποίου την έκανε η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος.

Για την ειρήνη της Εκκλησίας και μόνο όταν προέκυψε θέμα, παραι-τείται από τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο και την Προεδρία της Συνόδου και επιστρέφει στον τόπο του, για να ζήσει λιτά και ταπεινά την υπό-λοιπη ζωή του με προσευχή, μελέτη και συγγραφή βιβλίων. 

Ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός διακρίθηκε για τον αγνό χαρακτήρα και το

πλήθος των αρετών καθώς και για το συγγραφικό του έργο  που απο-

τελείται από επιστολές, διαλέξεις και ποιήματα.

Η Εκκλησία τον κατέταξε στους Αγίους και τον τιμά στις 25 Ιανουα-ρίου όπως και στην μεγάλη γιορτή των Τριών Ιεραρχών για την οποία κι εμείς βρισκόμαστε ταπεινά και ευλαβικά σήμερα εδώ.

 

Αγαπητοί μου  

Οι Τρεις Ιεράρχες, το έργο των οποίων αδικείται από την σύντομη ση-μερινή μνημόνευση, έδειξαν με τη ζωή τους πρώτιστα αλλά και με τη σοφία της έμπνευσης και τις δημιουργίες τους ότι η πίστη στο Θεό και η αγάπη στον συνάνθρωπο συμβαδίζουν αρμονικά.

Έδωσαν νόημα και ζεστασιά στον αρχαίο κλασικό κόσμο διασώζοντας διαχρονικά πανανθρώπινες αξίες.

Είναι άδολοι οδηγοί προς την αληθινή γνώση και την μόρφωση και πρότυπα αγαθά για κάθε άνθρωπο και κυρίως για τους νέους μας που βρίσκονται περισσότερο σε πνευματική ανησυχία και διαρκείς προ-βληματισμούς. Κάθε απορία και κάθε ερώτημα βρίσκει πειστική απάν-τηση αρκεί να σκύψουμε και να ψάξουμε στις μεστές σελίδες τους.

Πείθουν οι λόγοι αφού διδάσκουν δια του παραδείγματος όπως ο συνετός δάσκαλος κατανόησε ότι δεν διδάσκει με τον πίνακα και την κιμωλία αλλά πρώτα με την παρουσία και την συμπεριφορά του τόσο στον χώρο του Σχολείου όσο και στην κοινωνία. 

Ολιγαρκείς, πρακτικοί, οργανισμοί λιτοί, έζησαν φτιάχνοντας στέρηση και υπομονή χαλύβδινη ασπίδα ανθεκτική σε χτυπήματα και στερήσεις

Η απόλυτη αντίληψη για τη μικρή σημασία των εγκόσμιων, των καθη-μερινών και των εφήμερων από νωρίς τους έβαλε στο δρόμο της πλή-ρους αυτάρκειας και της ολίγιστης ανάγκης και τους απομάκρυνε από την αρρωστημένη ματαιοδοξία.

Προτίμησαν προσωπική αυτοδυναμία με αυτοπειθαρχία και μόρφωση, απέφυγαν συνειδητά και ταπεινά συμμαχίες πονηρές και δολοπλοκίες.

Ζήλεψαν τα μικρά αστέρια με το δικό τους κρυστάλλινο και αγνό φως και έτσι έμειναν παντοτινοί αστέρες στον αιώνιο πνευματικό ουρανό.

 

Ειλικρινείς και Αληθινοί.

Απλοί και Ολιγαρκείς.

Νοήμονες, θαυμαστές κάθε Νέου Ορίζοντα.

Πεφωτισμένοι και Διαχρονικοί.

Σταθεροί αγωνιστές της Θείας Πίστης και της ζωής.

Εργάτες ακούραστοι με προσφορά και θυσίες.

Αγαπήθηκαν….,  γιατί αγάπησαν.

Τιμήθηκαν εν ζωή…..,  γιατί σεβάστηκαν.

Πληρώθηκε η ψυχή τους….,  γιατί προσέφεραν.

 

Αγαπητοί μου

ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ 

ο ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ και

ο ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΝΑΖΙΑΝΖΗΝΟΣ 

μας άνοιξαν τον δρόμο για την αιώνια σωτηρία μας

εμείς…..    ας  παραδειγματιστούμε

με σεβασμό θα τους τιμούμε στους αιώνες

σαν τους γονείς, σαν δασκάλους, σαν Ιερωμένους.

Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ τους. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.

 

 

 

 

επιμέλεια: Άγγελος Αγγελίδης

(Θεία Ανάληψη – 30-01-18) 

Χρόνια πολλά!

ένωση

συγγραφέων

πιερίας

 

Ας ζήσουμε, με τον απαιτούμενο σεβασμό και μέσα από την Ιστορία της Βασιλόπιτας, τη συγκίνηση της ιερής παράδοσης.  

Αναγκαστήκαμε λόγω των αυστηρών υγειονομικών περιορισμών να  ματαιώσουμε ή να αναβάλουμε πολλές εκδηλώσεις και δράσεις μας.

Περιμέναμε μήπως και τα μέτρα χαλαρώσουν. Δεν έγινε όμως.

Το ΔΣ εύχεται σε όλα τα Μέλη και τους Φίλους της Ένωσης το 2022 να σβήσει κάθε ίχνος από τα προβλήματα, τον πόνο και τη δυστυχία που συσσωρεύτηκε στις κοινωνίες.

                                                                                           Ο Πρόεδρος

                                                                                     Άγγελος Αγγελίδης               

Το έθιμο της Βασιλόπιτας

 Η Βασιλόπιτα σύμφωνα με τα έθιμα και τις συνήθειες της πατρίδας μας κόβεται σε οικογενειακή συγκέντρωση αμέσως με τον ερχομό του νέου έτους.

Στις 12.00 ακριβώς (μεσάνυχτα) με την αλλαγή του έτους σβήνουν όλα τα φώτα του σπιτιού και μετά από ένα λεπτό ξανανάβουν όλα και πάλι. Οι άνθρωποι του σπιτιού και όλοι οι καλεσμένοι εύχονται και αντεύχονται περιχαρείς και ενθουσιασμένοι ο ένας στον άλλον ¨χρόνια πολλά¨ και ¨ευτυχισμένο το νέον έτος¨.

Ήδη το τραπέζι είναι στρωμένο και μάλιστα με ποικιλίες λαχταριστών εδεσμάτων και υπέροχων κρασιών, με φρούτα και ιδιαίτερα γλυκίσματα που σχεδόν από τις προηγούμενες ημέρες ετοίμασε η οικοδέσποινα. Οι εγκάρδιες ευχές, η οικειότητα, οι εναγκαλισμοί και η ψυχική αγαλλίαση θα παραχωρήσουν σιγά-σιγά τη θέση τους στο πλούσιο δείπνο που συνήθως ολοκληρώνεται με την εθιμοτυπική συνήθεια της παραδοσιακής χαρτοπαιξίας ¨για το καλό του χρόνου¨ όπως λέγεται.

Σχεδόν και πριν τελειώσει καλά-καλά το φαγοπότι προσκομίζει στο κεντρικό τραπέζι την ευωδιαστή και πλούσια στολισμένη Βασιλόπιτα η οικοδέσποινα με σεβασμό και περηφάνια. Ο νοικοκύρης του σπιτιού ή συνήθως ο γηραιότερος της οικογένειας στέκεται με ανάλογη περίσκεψη και ιδιαίτερη συγκίνηση και αφού παρακαλέσει όλους να σηκωθούν όρθιοι κάνει τον σταυρό του τρεις φορές και στη συνέχεια ¨σταυρώνει¨ με το μαχαίρι επίσης τρεις φορές την Βασιλόπιτα. Κόβει σε τριγωνικά κομμάτια και προσφέρει σε κάθε έναν παριστάμενο με πρώτο όμως κομμάτι για τον Χριστό, για την Παναγία, για τον Άγιο Βασίλειο. Έπειτα  για το σπίτι (νοικοκυριό), τον σπιτονοικοκύρη, την σπιτονοικοκυρά και για τα άλλα παριστάμενα μέλη κατά τάξη συγγένειας και ηλικίας, χωρίς να λησμονηθεί ο ευρισκόμενος μακριά στα ξένα, ούτε ο φτωχός της γειτονιάς.

Το κόψιμο της Βασιλόπιτας γίνεται και άλλες μέρες μέσα στο Δωδεκάμερο. Τα Υπουργεία, τα Γραφεία, οι Σύλλογοι κόβουν την Βασιλόπιτα και πολύ αργότερα.

Σε πολλά νησιά μας κατά το ξημέρωμα της 1ης του Νέου Έτους αναλαμβάνει ο σπιτονοικοκύρης να αγιάσει το σπίτι κρατώντας είτε ένα κομμάτι Βασιλόπιτας είτε ένα κομμάτι από το Χριστόψωμο και ένα κερί μπαινοβγαίνοντας στη πόρτα τρεις φορές και ψελλίζοντας συνεχώς ¨έξω τα κακά, μέσα τα καλά¨.

 

Ιστορία της Βασιλόπιτας

Το έθιμο της Βασιλόπιτας είναι πολύ παλιό, προέρχεται δε από το τελούμενο στην αρχαία γιορτή των «Κρονίων» (ρωμαϊκά «Σατουρνάλια») που το πήραν οι Φράγκοι, από τους οποίους και προήλθε η συνήθεια τοποθέτησης πολύτιμου νομίσματος (φλουρί) μέσα στη πίτα και ανακήρυξης ως ¨Βασιλιά της βραδιάς¨ αυτού που θα το έβρισκε. Αλλοι πάλι αντί για νόμισμα έβαζαν φασόλι και όποιος το έβρισκε θα ήταν πλέον ο ¨Φασουλοβασιλιάς¨.

Το κόψιμο της Βασιλόπιτας είναι από τα ελάχιστα αρχέγονα έθιμα που επιβιώνουν. Σύμφωνα με τον κ Δ Λουκάτο αποτελεί εξέλιξη του γνωστού και λαϊκού εθίμου της Πρωτοχρονιάτικης πίτας. Στην αρχαιότητα υπήρχε το έθιμο του εορταστικού άρτου, που σε μεγάλες αγροτικές γιορτές οι αρχαίοι Έλληνες προσέφεραν στους θεούς.

Τέτοιες γιορτές ήταν τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια. Χαρακτηριστικό στοιχείο στο έθιμο της Βασιλόπιτας είναι που ο άνθρωπος θέλει να δοκιμάσει την τύχη του αναζητώντας το κέρμα και να μαντέψει την έκβαση υποθέσεων που θα έρθουν στη νέα χρονιά. Όποιος κερδίσει το ¨φλουρί¨, είναι ο τυχερός και ευνοούμενος στο νέο έτος! Η ορθόδοξη παράδοση συνέδεσε το έθιμο με τη Βασιλόπιτα.

Ορθόδοξη θρησκευτική παράδοση

Πέρα όμως από αυτό το Φράγκικο έθιμο, υπάρχει και θρησκευτική παράδοση που συνδέει την Βασιλόπιτα και με την προσωπικότητα του Μεγάλου Βασιλείου. Στην Καισαρεία της Καππαδοκίας, όπου επίσκοπος ήταν ο Μέγας Βασίλειος, ήρθε κάποια στιγμή να τη καταλάβει ο Έπαρχος Καππαδοκίας με απώτερο σκοπό την λεηλασία.

Τότε ο Μέγας Βασίλειος ζήτησε από τους πλούσιους της πόλης να συγκεντρώσουν όλα τα χρυσαφικά και τα πολύτιμα που μπορούσαν για να τα παραδώσει σαν ¨λύτρα¨ στον επερχόμενο κατακτητή. Συγκεντρώθηκαν πράγματι πολλά τιμαλφή. Κατά την παράδοση όμως είτε μετάνιωσε ο έπαρχος είτε εκ θαύματος ο Άγιος Μερκούριος με την βοήθεια πλήθους Αγγέλων απομάκρυνε το στρατό και η πόλη απαλλάχτηκε από την επικείμενη καταστροφή.

Τώρα ο Μέγας Βασίλειος, τίμιος και ειλικρινής, πρέπει να επιστρέψει όλα τα συγκεντρωμένα τιμαλφή στους πραγματικούς δικαιούχους, όμως δεν τους γνωρίζει. Η σοφή του σκέψη τον οδήγησε να δώσει εντολή για να φτιαχτούν μικροί άρτοι και μέσα σε κάθε άρτο να τοποθετηθεί ένα πολύτιμο από τα τιμαλφή ώστε να δοθούν σε όλους τους κατοίκους την επομένη ημέρα μετά τον εκκλησιασμό. Αυτή η πράξη κατέληξε σε διπλή χαρά. Σωτηρία της πόλης και δίκαια και άδολη επιστροφή των πολύτιμων προσφορών. Η παράδοση συνεχίστηκε κατά την ημέρα της μνήμης του θανάτου του (γιορτή του Αγίου Βασιλείου).

πηγή: www.topoikaitropoi.gr              

επιμέλεια: Άγγελος Αγγελίδης

Τέλος φόρμας

Καλοτάξιδο το νέο μυθιστόρημα "Τα φεγγάρια του θερισμού" της Κατερίνας Γκούνα!

Η Κατερίνα Γκούνα στον Real FM Θεσσαλονίκης

 https://www.youtube.com/watch?v=N9ZP_Ia77F4

Πρόταση για δημιουργία Μουσείου Πόλης στην Κατερίνη

 Η Κατερίνη (δημοτικές αρχές και κοινωνία των πολιτών) δεν ευτύχησε ή δεν επέλεξε να αποκτήσει ένα μουσείο που να αφορά την τοπική ιστορία και το πολιτισμικό της μωσαϊκό. Το κενό καλύφθηκε μερικώς από την ίδρυση και λειτουργία του τοπικού παραρτήματος των Γενικών Αρχείων του Κράτους, μια δημόσια υπηρεσία που ανήκει στο Υπουργείο Παιδείας.

   Στον αντίποδα της έλλειψης θεσμοθετημένων φορέων η πόλη διαθέτει ένα αρκετά πλούσιο δυναμικό πολιτιστικών φορέων κυρίως εθνοτοπικού προσανατολισμού (Σύνδεσμος Θρακών, Σύλλογος Λειβαδιωτών, Ποντιακοί σύλλογοι, Σύλλογος Μικρασιατών, Σύλλογος Αγιοδημητρινών κλπ.)  με προεξάρχουσα την Εστία Πιερίδων Μουσών, έναν πολιτιστικό σύλλογο που ασχολείται με την τοπική ιστορία και τον πολιτισμό  (διαθέτει ποικίλα τμήματα λαογραφικού ή καλλιτεχνικού ενδιαφέροντος, διοργανώνει φεστιβάλ, συνέδρια, ημερίδες, εκδόσεις, εκθέσεις κλπ). Πέραν αυτών υπάρχει μια δραστήρια Κινηματογραφική Λέσχη, δύο ή τρείς θεατρικές ομάδες μία εκ των οποίων (Θέατρο Πήγασος) εντάσσει στις καλλιτεχνικές της παραγωγές και θέματα από την τοπική ιστορία και τέλος ο Οργανισμός του Φεστιβάλ Ολύμπου που χρόνια τώρα γεμίζει με εκδηλώσεις  πολιτισμού τα καλοκαίρια της Πιερίας.

   Η σύγκριση με τις άλλες επαρχιακές πόλεις/πρωτεύουσες όλων των νομών της Θεσσαλίας, Μακεδονίας και Θράκης είναι το λιγότερο απογοητευτική για την περίπτωση της πόλης μας. Πολίτες της Κατερίνης, οδηγούμενοι από την ανάγκη ίδρυσης ενός μουσείου προσανατολισμένου στη συλλογή, ερμηνεία και παρουσίαση των υλικών τεκμηρίων της ιστορίας και του πολιτισμού της πόλης, δηλαδή των ανθρώπων της, καταθέσαμε στις 15-11-2021 την παρούσα πρόταση την οποία συνυπογράφουν 115 συμπολίτες μας για τη συγκρότηση ενός τέτοιου φορέα με αποδέκτη τη δημοτική αρχή, για την ίδρυση ενός μόνιμου Μουσείου Πόλης της Κατερίνης.

   Η ιστορία της πόλης ανήκει κυρίως στην εποχή της νεωτερικότητας. Δεν υπάρχουν ίχνη προγενέστερης ζωής, κλασικές ή βυζαντινές αρχαιότητες, ενώ διατηρούνται ελάχιστα μνημεία του οθωμανικού παρελθόντος και ακόμη πιο ελάχιστα μνημεία της αστικής ιστορίας της πόλης από την απελευθέρωση και μέχρι την δεκαετία του  1940 (Αστική Σχολή Αικατερίνης, το κτήριο του 5^ου Γυμνασίου, το αρχοντικό Τσαλόπουλου). Υπάρχουν όμως, οι άνθρωποι, η ιστορική τους μνήμη, τα διάφορα τεκμήρια της ζωής τους (αντικείμενα καθημερινής χρήσης, φωτογραφίες, έγγραφα, προφορικές μαρτυρίες,  κ.ά), τα επιτεύγματα του βίου τους, οι επαγγελματικές, καλλιτεχνικές, αθλητικές, λογοτεχνικές, εικαστικές ή άλλες προσπάθειές τους.

 

  Τι είναι ένα Μουσείο; Τι κάνει ένα Μουσείο Πόλης;

Σύμφωνα με τον ορισμό του 2007 της ICOM (International Council of Museums): 

«Το Μουσείο είναι ένας μη-κερδοσκοπικός, μόνιμος θεσμός/ οργανισμός, στην υπηρεσία της κοινωνίας και της ανάπτυξής της, ανοιχτός στο κοινό, ο οποίος αποκτά, συντηρεί, ερευνά, προβάλλει και εκθέτει την υλική και άυλη κληρονομιά της ανθρωπότητας και του περιβάλλοντός της, με στόχο την εκπαίδευση, τη μελέτη και την ψυχαγωγία».    Η νέα πρόταση της ICOM για το διεθνές συνέδριο του Κιότο του 2019 θέλει τα μουσεία να είναι  δημοκρατικοί, πολυφωνικοί χώροι, που λειτουργούν χωρίς αποκλεισμούς και ευνοούν τον κριτικό διάλογο για το παρελθόν και το παρόν. Διατηρούν και διαφυλάσσουν αντικείμενα και διαφορετικές μνήμες για τις μελλοντικές γενιές, και εγγυώνται ίσα δικαιώματα και ίση πρόσβαση στην κληρονομιά για όλους τους ανθρώπους.  Τα μουσεία δεν κερδοσκοπούν,  είναι συμμετοχικά και διαφανή, και εργάζονται σε ενεργή συνεργασία με και για διάφορες κοινότητες για τη συλλογή, τη διατήρηση, την έρευνα, την ερμηνεία, την έκθεση και την ενίσχυση της κατανόησης του κόσμου, με στόχο να συμβάλουν στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την κοινωνική δικαιοσύνη, την παγκόσμια ισότητα και την πλανητική ευημερία. 

  Το Μουσείο Πόλης, ειδικότερα, εντοπίζει, συλλέγει, διασώζει, συντηρεί, ταξινομεί κάθε αντικείμενο που αποτελεί τεκμήριο της ιστορίας και του πολιτισμού μιας πόλης όπως έγγραφα, έντυπα (βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά, μπροσούρες, αφίσες κ.ά), φωτογραφίες, χάρτες, σχέδια, έργα τέχνης, αντικείμενα χρηστικά ή αισθητικής απόλαυσης, ψηφιακά ή αναλογικά αρχεία εικόνας και ήχου (κασέτες, δίσκοι, cd, dvd κ.ά). Παράλληλα διαμεσολαβεί την ερμηνεία των υλικών που συλλέγει,  προωθεί την έρευνα και την επιστημονικά τεκμηριωμένη μελέτη της τοπικής ιστορίας, της ιστορικής μνήμης (ατομικής και συλλογικής) και των αναπαραστάσεων του παρελθόντος στο παρόν. Τέλος παρουσιάζει θεματικές ή χρονολογικές εκθέσεις που αφορούν τη ζωή και τα έργα των ανθρώπων της πόλης, προβάλλει συγγραφείς και εκδόσεις, εικαστικούς, κοινωνικές ομάδες και πολιτιστικούς φορείς, προσελκύει μαθητές και εκπαιδευτικούς, διοργανώνει ομιλίες, συνέδρια, σεμινάρια, εκπαιδευτικά προγράμματα. 

   Το Μουσείο Πόλης έχει αντικαταστήσει, διεθνώς, τα τελευταία χρόνια, το κλασικό ιστορικό μουσείο που συνήθιζε να προβάλει επιλεκτικά τις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές μιας πόλης με επίκεντρο τη δράση και τα έργα των πιο επίλεκτων μελών της.  Το Μουσείο Πόλης είναι ένα σύγχρονο αστικό μουσείο που διακρίνεται για την πολυπολιτισμικότητα και πολυσυλλεκτικτότητα των συλλογών του, ενδιαφέρεται για τις «βιωμένες εμπειρίες των κατοίκων», ασχολείται τόσο με το παρελθόν όσο και με το παρόν της πόλης και προσεγγίζει την ιστορική κληρονομιά με στόχο την ενδυνάμωση του αισθήματος αλληλεγγύης και αλληλοκατανόησης των μελών της κοινότητας.

 

   Η πρόταση

   1. Προτείνουμε την ίδρυση ενός Μουσείου της Πόλης της Κατερίνης, πολυσυλλεκτικού, δημοκρατικού, συμμετοχικού, με άξονα τις βιωμένες ιστορίες των κατοίκων της χωρίς αποκλεισμούς ή επιλεκτικές αφηγήσεις, όπως αποτυπώνονται στα υλικά τεκμήρια και τις προφορικές μαρτυρίες  που θα συλλέγονται, θα ταξινομούνται, θα ερμηνεύονται και θα παρουσιάζονται προς όφελος των ανθρώπων που ζουν στην πόλη, της ιστορικής τους μνήμης και της υλικής και άυλης κληρονομιάς τους.  

   2.  Για την υλοποίηση του έργου είναι απαραίτητη η επιλογή του κατάλληλου χώρου ο οποίος θα στεγάσει τις παραπάνω δράσεις, η συγκρότηση  του καταστατικού χάρτη του φορέα, η θεματική, χρονολογική ή υλικοτεχνική κατανομή του σε τμήματα ή τομείς  (π.χ. τμήμα μουσικού αρχείου, αρχείου προφορικών μαρτυριών, φωτογραφικού αρχείου, αρχιτεκτονικού αρχείου, ψηφιακών μέσων, δεκαετίας του ΄40, επαγγελμάτων/επαγγελματιών,  έργων τέχνης/πινακοθήκης, βιβλιοθήκης, επικοινωνίας κλπ), η δημιουργία κανονισμού/οργανισμού λειτουργίας του και η στελέχωσή του με το κατάλληλο μόνιμο εξειδικευμένο προσωπικό.

   3.  Παράλληλα προτείνουμε την πρόβλεψη σύστασης ειδικού τμήματος εθελοντισμού ως βασικού πυλώνα για τη συγκρότηση και υποστήριξη της λειτουργίας του μουσείου το οποίο θα συνεισφέρει και θα αλληλεπιδρά με τα στελέχη και τη διοίκηση του μουσείου. 

   4.  Για το σχεδιασμό και τη  χρηματοδότηση του έργου προτείνουμε τη συνεργασία με σχετικά πανεπιστημιακά τμήματα, φορείς ή εξειδικευμένα άτομα για την εκπόνηση σχεδίων με στόχο την ανάληψη ερευνητικών έργων ή την ένταξη σε χρηματοδοτικά προγράμματα που αφορούν την αρχιτεκτονική μελέτη, την κτηριακή κατασκευή, το μουσειολογικό σχεδιασμό, το μουσειογραφικό πρόγραμμα, τη συγκρότηση βάσεων δεδομένων, την ψηφιοποίηση των συλλογών κ.α .

   5. Προτείνουμε επίσης την πρόσκληση για  συμμετοχή των πολιτών στη χρηματοδότηση, στο σχεδιασμό και στην προσφορά υλικών ή άυλων τεκμηρίων. Να συγκροτηθούν ομάδες εργασίας πολιτών με συγκεκριμένους στόχους και σαφώς καθορισμένο αντικείμενο προκειμένου όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι να ταυτιστούν με την επιδίωξη και να νιώσουν περήφανοι για τη συνεισφορά τους.

 

   Μέχρι την ωρίμανση.

   Μέχρι την ωρίμανση και πραγματοποίηση της πρότασης ίδρυσης του μουσείου προτείνουμε την άμεση συγκρότηση ενός δημοτικού φορέα π.χ. Δημοτικού Κέντρου Ιστορίας και Τεκμηρίωσης, που θα προχωρήσει σε όλες εκείνες τις προπαρασκευαστικές ενέργειες για τον προγραμματισμό του έργου και τη συγκρότηση των συλλογών του μουσείου, αφού όπως γνωρίζουμε πολλά τεκμήρια καταστρέφονται από άγνοια ή από έλλειψη του κατάλληλου φορέα που θα φροντίσει για τη διάσωσή τους.

Την πρόταση συνυπογράφουν οι παρακάτω:

ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ //      ΦΟΡΕΑΣ                                ΙΔΙΟΤΗΤΑ

   1. Αβακιάν Στέφανος           Καθ. Παν/μίου Βrighton,  Ηνωμένο Βασίλειο

   2. Αγγελή Βάια                    Φιλόλογος, ιστορικός-Διδακτ. Σχολικής Παιδαγωγικής

   3. Αετόπουλος Τάσος          Εκπαιδευτικός

   4. Αμανατίδης  Χάρης          Σκηνοθέτης (Θέατρο Πήγασος)-Εκπαιδευτικός

   5. Ανδρουλιδάκη Εύα           Φιλόλογος

   6. Βαρμάζης Νικόλας           Συν.Επίκουρος Καθηγητής  Α.Π.Θ.

   7. Βέργας  Ντίνος                 Φωτογράφος

   8. Βεργιώτης Ηλίας               Συντ. δάσκαλος

   9. Γατσιός Γεώργιος              Καθηγητής αγγλικής γλώσσας

 10. Γιδαράκου  Ιωάννα            Ορθοδοντικός-Διδάκτωρ ορθοδοντικής Α.Π.Θ.

 11. Γραβάνη  Θεοδώρα            Ιδιωτικός υπάλληλος-Εκπαιδευτικός

 12. Γραίκος  Νικόλαος             Διδάκτ. ιστορίας τέχνης-Συγγραφέας-Εκπ/κός

 13. Γραίκου Γεωργίοα              ΜΔΕ Αρχαιολογίας ΑΠΘ-Αρχαιολόγος

 14. Δαλαλάκης Χαράλαμπος     Γεωπόνος

 15. Δαραξής  Σταύρος                Ασφαλιστής-Σύμβουλος αστικών ακινήτων

 16. Ελευθεριάδου Σημέλα         Δασολόγος

 17. Ελευθεριάδου Σοφία            Φιλόλογος

 18. Εστία Πιερίδων Μουσών      Πολιτιστικός Σύλλογος

 19. Ευμορφίδου  Νόπη                Δημ. υπάλληλος, Πολιτικός επιστήμονας 

 20. Ζαζόπουλος  Ιωάννης            Τραγουδιστής

 21. Ζαρώτης  Διονύσιος               Φιλόλογος, μέλος ΔΣ Εστίας Πιερίδων Μουσών

 22. Ζερτικανίδου  Χρύσα              Λογίστρια, Μέλος ΔΣ  ΠΣ Παναγία Σουμελά

 23. Ζωγράφου   Αναστασία           Πολιτικός επιστήμων

 24. Θεοδωρίδης  Κυριάκος          Μέλος Τοπικού Συμβουλίου Άνω Αγιάννη

 25. Θωμαϊδης  Θεόδωρος            Γιατρός

 26. Ιωαννίδου  Τίνα                       Ηθοποιός (Θέατρο Μω)

 27. Καζταρίδης Ιωάννης                Διδάκτορας Ιστορίας-Συγγραφέας-Εκπαιδευτικός

 28. Καλλιφατίδης Αλέξανδρος       Γιατρός-Μουσικός

 29. Καλπακτσόγλου Παρασκευάς  Γεωπόνος-Πρώην δ/ντής ΝΕΛΕ Πιερίας & ΙΕΚ Κατερίνης

 30. Κάλφας  Αντώνιος                    Φιλόλογος-ποιητής

 31. Κανταρτζής Γεώργιος               Δημοσιογράφος-Εκδότης

 32. Καραθάνα  Γιαννούλα               Συνταξιούχος-Πρώην Δ/ντρια Ν.Υ. Ψ.Ν.Π.Ο.

 33. Καραθάνος  Θάνος                   Τραγουδιστής

 34. Καραμπουλάκη Ιωάννα             Μέλος Συλλόγου "Αλκυονίδα"

 35. Κασιμίδης  Άρης                    Συντ. δάσκαλος-Πρώην Πρόεδρος Ποντιακού Συλλόγου Π.Σουμελά

 36. Κελερμένου  Άννα                     Εικαστικός, Απόφοιτος Σχολής Καλών Τεχνών

 37. Κορτσάρη  Ευγενία                    Λογοτέχνης  (Γ.Γ. Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας)

 38. Κόσυβας  Θάνος                        Γραφίστας-Συγγραφέας

 39. Κοτίδου  Σωτηρία                       Φιλόλογος-Συγγραφέας

 40. Κουκιώτης  Δημήτριος               Δικηγόρος

 41. Kουρουζίδης  Σάκης              Διδ. σεισμολογίας, Δ/ντής Ευωνύμου Οικολ. Βιβλιοθήκης

 42. Κουρτίδης  Ανέστης                    Επιχειρηματίας

 43. Κωτούλας  Θέμης                       Δημοσιογράφος 

 44. Λιάκος   Δημήτριος                     Δικηγόρος

 45. Μαλτζάρη  Λίνα                           Κοινωνική Λειτουργός

 46. Μάνος Σωτήριος                          Μηχανικός Οικονίας και Διοίκησης

 47. Ματθαίου  Όλγα                  Μουσικολόγος-Μέλος Ομάδας Προφ.Ιστορίας Κατερίνης

 48. Μαυρίδης  Ευθύμιος                    Δ/ντής ορχήστρας 

 49. Μισιτσάκης  Αθανάσιος               Ερευνητής/Συγγραφέας τοπικής ιστορίας

 50. Μόσχης  Βασίλειος                      Καθηγητής, Συγγραφέας, Αρθρογράφος

 51. Μπαλιάκας Γεώργιος                   Σκηνοθέτης-Εκπαιδευτικός

 52. Μπικηρόπουλος Θεοχάρης          Συγγραφέας-Βlogger

 53. Mπλάτζας  Λάζαρος                      Συντ. Πολιτικός Μηχανικός

 54. Μπόζιος  Παναγιώτης                    Δικηγόρος

 55. Μπουκουβάλα  Μαρία                   Εκπαιδευτικός

 56. Μπρουσκέλης Χρ. Χαράλαμπος   Δικηγόρος-Πρώην Πρόεδρος Δικ. Συλλόγου 

 57. Μπρουσκέλης Χρήστος                 Δικηγόρος-Μέλος Συλλόγου"Αλκυονίδα"

 58. Μυστακίδης  Κώστας                     Ηθοποιός (Θέατρο  Μω)

 59.  Ναβριζίδης  Χαράλαμπος              Συνθέτης/Καθ. Ανωτ. Θεωρητικών Δημ. Ωδείου

 60. Νταβασίλη  Γιώτα                           Πρόεδρος Συλλόγου "Αλκυονίδα"

 61. Ξανθόπουλος  Χρήστος                   Δικηγόρος

 62. Ξαφόπουλος  Αλέξανδρος                Δικηγόρος

 63. Παντελίδης  Ιωάννης                        Δ/ντης 3ου Γ.Ε.Λ. Κατερίνης

 64. Πάντζαλη  Παναγιώτα                       Δημοτική υπάλληλος

 65. Παξιμαδάκη  Ειρήνη                         Φιλόλογος

 66. Παπαγεωργίου  Πάρης                      Δρ. Ιστορίας-Συγγραφέας-Εκπαιδευτικός

 67. Παπαδόπουλος  Κων/νος                  Δημ. υπάλληλος

 68. Παπαδοπούλου  Παναγιώτα              Φιλόλογος-Γ.Γ.Εστίας Πιερίδων Μουσών

 69. Παπαδοπούλου  Σοφία                       Έμπορος

 70. Παπαθανασίου  Θωμάς                      Δικηγόρος

 71. Παπακωνσταντίνου  Χρήστος             Δημοσιογράφος

 72. Παπουτσίδης  Κων/νος                       Πολιτικός μηχανικός

 73. Παρασκευαϊδου Σταυρούλα                Μηχανικός-Μέλος Ομ. Προφ. Ιστορίας Κατερίνης

 74. Πετρίδης   Αριστείδης                          Πρόεδρος Συλλόγου ΒΕΝΙΑΜΙΝ

 75. Ποικιλίδης  Ιωάννης                             Ερευνητής-Μέλος Ομ. Προφ. Ιστορίας Κατερίνης

 76. Προβατίδης  Κυριάκος                         Εκδότης-Βιβλιοπώλης

 77. Προκοπίδης  Δημήτριος                        Ιατρός-Μέλος Δ.Σ. Ένωσης Ποντίων Πιερίας

 78. Ραφαηλίδου  Μαρίνα                             Απόφοιτος  Αρχαιολογίας

 79. ΣΑΔΑΣ                                                  Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Πιερίας

 80. Σαμαρτζίδης  Χαράλαμπος                    Γεωπόνος-Υπάλληλος Π.Ε. Πιερίας

 81. Σαχινίδης  Ιωάννης                                 Δικηγόρος

 82. Σιβρής  Περικλής                                   Εκπ/κός-Απόφ. Ιστορ. Αρχ. Διαχ. Πολ/κών Αγαθών

 83. Σιδηρόπουλος  Ιωάννης                         Δικηγόρος-Λογοτέχνης

 84. Σιούμη  Αικατερίνη                                 Φιλόλογος-Δημ. υπάλληλος

 85. Σιούμη  Θωμαή                                       Εκπ/κός

 86. Σκλιοπίδου  Μαρία                                  Γκαλερίστα (Αίθουσα τέχνης ΧΡΥΣΑ)

 87. Σταυράκη  Μυρσίνη                                 Εκπ/κός

 88. Συμεωνίδης  Στάθης                                 Εκπ/κός

 89. Σφέτσα  Ελισάβετ                                      Φιλόλογος

 90. Σφήκας  Φώτης                                          Τραγουδιστής

 91. Τερζόπουλος Μενέλαος                             Ιατρός-Πρώην Δήμαρχος Κατερίνης

 92. Τζιτζιλή  Στέλλα                                          Οδοντίατρος-Πρόεδρος Εστίας Πιερ. Μουσών

 93. Τίγκας   Κων/νος                                         Έμπορος

 94. Τολιοπούλου   Άννα                                     Εκπ/κός

 95. Τόνας   Κων/νος                                           Δικηγόρος

 96. Τσιαμπέρας  Αθανάσιος                               Συντ. Δημ. Υπάλληλος

 97. Τσικλιάς  Φοίβος                                          Φιλόλογος

 98. Τσιλιγκιρίδης  Σπύρος                                  Εικαστικός/Graphic designer

 99. Τσιλιγκιρίδου   Ευδοκία                               Graphic designer

100. Τσιτλακίδης    Ηλίας                                   Πολιτικός μηχανικός

101. Τσιώλης          Γεώργιος                             Δικηγόρος

102. Τσομίδου        Μπέτυ                                  Καθηγήτρια πιάνου

103. Φούκης           Θανάσης                              Εκπαιδευτικός

104. Φωτιάδης         Νικόλαος                            Επιχειρηματίας

105. Χαϊλατζίδου     Βέτα                                   Δημοσιογράφος 

106. Χαϊλατζίδου     Γνωσούλα                          Εκπαιδευτικός

107. Χαλατζούκας    Ευθύμιος                            Δικηγόρος

108. Χαλκίδου          Περιστέρα                          Μέλος Συλλόγου "Αλκυονίδα"

109. Χανδόλιας         Νικόλαος                           Δικηγόρος

110. Χατζηγιάννης     Περικλής                            Δημοσιογράφος

111. Χατζηιωαννίδης  Κοσμάς                             Σκηνοθέτης (Θέατρο Μω)

112. Χατζηκωνσταντίνου  Θεολόγης                   Φυσικός

113. Χιονίδης                    Γεώργιος                    Δικηγόρος

114. Χρυσοχοϊδου            Μαρία                          Γενικά Αρχεία του Κράτους Πιερίας

115. Ψωμιάδης                 Ευστάθιος                    Φωτογράφος