Τρέλα
και αμαρτία
Άγγελος Αγγελίδης
Κατερίνη 20-03-20
Ξύπνησα
άσχημα.
Στον ύπνο
μου προσπάθησα το πνεύμα μου,
σχεδόν
χαράματα, αργά, πολύ αργά,
ξημέρωμα να
παραδώσω.
Οι σκέψεις
ατελείωτες.
Σίφουνες
χίλιοι-μύριοι, τρισδιάστατοι, ασύμμετροι
που φέρνουν
αναστάτωση,
ζαλίζοντας
οικτρά το νου, τον ψυχισμό.
Σφίγγω τα
δόντια δυνατά
μ΄ ένα σκοπό
απώτερο, όμως αποτυχία.
Στο τρίξιμο
απάντησαν με κλάμα τα παιδιά
που έντρομα
αναζητούν μανούλα και νερό.
Χλωμή η
μέρα, σκυθρωπή.
Το φως δεν
αντιφέγγισε στις γρίλιες
και στης
κουρτίνας τις σκιές
άργησε η
ανατολή, δε βλέπω ηλιαχτίδες.
Δεν άντεξα
στην παγωνιά
που νιώθει η
ψυχή μου.
Τα δυο μου
μάτια ορθάνοιχτα
κρύβω
αυτοστιγμεί.
Οι σκέψεις
μου σαν αστραπή
ξεσκίζουν τη
γαλήνη.
Μέρα
γεννιέται δύσκολη
κι η χαραυγή
αμίλητη, οδύνη.
Όχι, δεν
είναι όνειρο,
δε μοιάζει
φαντασία.
Ολάκερος
πάνω στη γη
ο κόσμος, σε
υστερία.
Αόρατος ήρθε
εχθρός,
φωλιάζει
ανάμεσά μας.
Τα θύματά
του όλοι εμείς,
τρόμος για
τα παιδιά μας!
Πόνος και
φόβος, πανικός.
Μέλλον,
ψυχρολουσία.
Ελπίδα και
συναγερμός….
τρέλα; ή
αμαρτία;
Αιτίες ψάχνω
για να βρω.
Ευθύνη να
επιρρίψω.
Δεν πρόλαβα
στη λογική,
σκύβω πάλι
τα δάκρυα να κρύψω.
Φωνές ακούω
παιδικές,
ζεστάθηκε η
σάλα.
Άλλαξε σκέψη
και μορφή!
Μίλα για όλα
τα άλλα.
Βάλε στο
πρόσωπο χαρά,
στα μάτια
σου τον Ήλιο.
Βάλε στα
χέρια σου φτερά
και στη φωνή
σου ελπίδα.
Αγνόησε το
πειρασμό,
βρες το
ανάστημά σου.
Αν δε σου
φτάνει η δύναμη,
τρέξε
να βρεις, δανείσου!
Τρέξε στου
γείτονα το βιος,
ξένους
καρπούς για να θερίσεις.
Τρέξε και
στη γειτόνισσα,
λευκές ψυχές
να μαγαρίσεις.
Ψάξε να
βρεις δύο δουλειές,
τον πλούτο
να αυγατίσεις.
Σπρώξε το
γιο του φίλου σου
και ας τον
αδικήσεις.
Σαν περπατάς
να μη σκορπάς
καρδιά για
πονεμένο.
Γυμνό σε
είδα στην αρχή,
έτσι σε
περιμένω.
Ξέχνα τις
θεωρίες σου,
κατάντησαν
αστείες.
Ξέχνα και τα
οράματα,
ξεθώριασαν
κι αυτά.
Προδόθηκαν
οι σύντροφοι,
έπεσαν και
τα κάστρα.
Άλλαξαν οι
πολιτικές
δεν τάζουν
πλέον άστρα.
Για χρόνια
υποκρίθηκες
κι ακόμα
προσποιείσαι.
Άλλαξε τώρα
διαδρομή
και μάθε
πια, ποιος είσαι.
Τρέξε τη
σκάλα στη Βαβέλ,
λίγο να
χαμηλώσεις.
Σκέψου μικρέ
μου άνθρωπε,
ποιον πήγες
να πληγώσεις;
Κι όταν
τελειώσουν όλα αυτά…,
τρέχοντας κι
αν δε φτάνεις…,
γύρνα τα
μάτια στο Θεό
μόνο….
αυτό…. προφτάνεις.
Το
τελευταίο ποίημα του προέδρου της ΕΝΩΣΥΠ κ
Άγγελου Αγγελίδη με τίτλο «τρέλα
κι αμαρτία»
γράφηκε για την μάστιγα του κορωνοϊού και
με ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης (21-03-2010)
