Όταν έκλαψαν οι ΣΙΑ

Χρονογράφημα της Κατερίνας Γκούνα https://www.facebook.com/kate.g.kate/posts/5087713461282426 Τελικά, από ό,τι κατάλαβα, η υπόθεση, μεταξύ άλλων, έχει ως εξής: Ήταν κάποιοι που ήθελαν να μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Ήταν όμως κάποιοι άλλοι που δεν ήθελαν να μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Εμένα δεν με ρώτησε κανείς αν θέλω να μπει ή να μην μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, θα με βάλουν όμως να πληρώσω το μάρμαρο. Ούτε και τους δύο λαούς ρώτησαν αν ήθελαν ή όχι. Αυτοί κι αν θα πληρώσουν! Παρεμπιπτόντως, εγώ, σκασίλα μου αν θα μπει ή όχι η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Πάμε πάλι. Αυτοί που ήθελαν, τσιγκλούσαν τους άλλους που δεν ήθελαν. Έβγαζαν την γλώσσα και τους κορόιδευαν: "Σας πιάσαμε στον ύπνο που το παίζετε μάγκες. Σας την σκάσαμε". Τέτοια νόστιμα. Οι άλλοι που δεν ήθελαν τα άκουγαν αυτά και στους γύριζε το μάτι. Αγρίευαν. -Ρεεε! Σε τα μας τα λέτε αυτά; -Ναι ρε, σε τα σας. -Ρε ξέρεις ποιος είμαι εγώ; -Και βέβαια ξέρω. Οι πάντες ξέρουν τι είσαι. -Τότε προσέξτε τα λόγια σας. -Όχι δεν τα προσέχουμε. Κι άμα θέλετε να ξέρετε δεν σε φοβόμαστε καθόλου. -Ρε τι σας λέω. Μη μου την βγαίνετε με κόκκινο γιατί θα τα πάρω στο κρανίο. -Πάρτα. Σκασίλα μας. Και τι θα μας κάνεις δηλαδή; -Θα μπω μέσα και θα σας κάνω το μαγαζί οικόπεδο. Ούτε κολυμπηθρόξυλο δεν θα μείνει. -Ο δρόμος ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. -Σε προειδοποιώ. Μαζευτείτε γιατί θα το μετανιώσετε πικρά. -Όχι δεν μαζευόμαστε και να σκάσεις. Δεν σε φοβόμαστε πια. Η εποχή που ρευόσουνα κι εμείς τα κάναμε πάνω μας πέρασε. Τώρα έχουμε έναν μπάρμπα, έναν ατρόμητο καουμπόυ που πολύ μας αγαπάει και μας είπε ότι άμα μας πειράξετε θα έρθει και θα σας κάνει ντα. -Μα είμαστε αδέλφια. -Σιγά που είμαστε αδέλφια. -Εεεε, ξαδέρφια τότε. -Τίποτε δεν είμαστε. -Μα μια ζωή εμάς είχατε. -Αυτά τότε. Τώρα άλλαξαν τα πράγματα. Γι' αυτό άκου και βάλτο καλά στο μυαλό σου. Και αδέλφια έχουμε. Και ξαδέλφια έχουμε. Και κουμπάρους. Και μπατζανάκια. Μας υιοθέτησαν κάτι καλοί άνθρωποι και τώρα είμαστε παιδιά τους. Όπου να 'ναι θα κάνουμε και τα χαρτιά. Κι άμα θέλετε να ξέρετε αυτό είναι σόι, όχι όπως τότε που είχαμε εσάς συγγενείς και ψοφούσαμε στη φτώχεια. -Μα σας αγαπάμε. -Να λείπει το βύσσινο. Τόσα χρόνια τα είδαμε τα χαϊρια μας. Γι αυτό από δω και πέρα, τέρμα οι γλύκες και οι επισκέψεις. Εγώ δεν ήξερα τίποτε. Κλεισμένη μέσα μη με βρει ο κορωνοϊός και με κάνει μια χαψιά, μαγείρευα, έτρωγα, έπινα κόκα κόλα, έβαζα κιλά, έβλεπα τηλεόραση τους διαγωνισμούς με τους μάγειρες, τους αγρότες, τα ταλέντα, τους τραγουδιστές, τους χορευτές, τους αργόσχολους. Πλούσια τα ελέη της τηλεόρασης. Δίνουν μια μόρφωση, άλλο πράγμα ρε παιδί μου. Κι ένας πολιτισμός! Να είχαμε και λίγα τουρκικά σήριαλ, για συμπλήρωμα. Έτσι νόστιμα ... Περνούσε ο καιρός. Δύο χρονάκια έφυγαν μέσα στον τρόμο που έσπερναν από τηλεοράσεως ειδικοί και μη. Πάνω που ήταν να γλυτώσουμε απ' τον κορωνοϊό, να πάρουν τις σφυρίχτρες τους εκείνος ο τύπος απ' τον ΠΟΥ κι ο παππούς απ' το CDC που διεφέντευσαν στην ζωή μας επί διετία και να λήξουν την πανδημία ... Εκεί που περιμέναμε να λευτερωθούμε απ' τα πρόστιμα και τις αστυνομίες, να σπάσει ο διχασμός, να σμίξουν εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι πάνω σ' έναν καφέ, σ' ένα ποτήρι κρασί και να σταματήσουν τις αβρότητες στο διαδίσκτυο οι μεν στους δε κι αντίστροφα, "καλόν ψόφο" και "άντε να κανονίσει η φύση και να γίνετε λίσπασμα" νά σου και σκάει μύτη η καινούργια παγκόσμια ατραξιόν για κάποιους, για εμάς τραγωδία. Πόλεμος, εισβολή, εκκαθάριση, αποκατάσταση, απονομή δικαιοσύνης, παραβίαση διεθνούς δικαίου, στρατιωτικη επιχείρηση, όπως και να το πεις το ίδιο είναι. Καινούργια ξενύχτια, ρεπόρτερς, αναλυτές, γνώστες, παντογνώστες, ηλίθιοι, ψεύτες, άσχετοι, αισχροκέρδεια, ακρίβεια, αγωνίες, θα τα βρουν οι δυο μεριές, δεν θα τα βρουν, θα γενικευτεί ο πόλεμος ή δεν θα γενικευτεί, θα πέσουν πυρηνικά ή δεν θα πέσουν, θα πεινάσουμε, δεν θα πεινάσουμε. Μπορεί έτσι, μπορεί αλλιώς. Πόλεμος είναι αυτός, τρέλα είναι, φωτιά που εξαπλώνεται και δεν μπορεί να ελεγχθεί, μπορεί να γίνει πυρηνικό ολοκαύτωμα, τουλάχιστον δεν θα προλάβουμε να πεινάσουμε. Όπως και να 'χει αυτή η συμφορά θα τελειώσει κάποια στιγμή. Η ζωή θα πάρει την ανηφόρα. Όχι με σημαίες και με ταμπούρλα, όπως νέοι κι ανύποπτοι τραγουδούσαμε κάποτε. Θα την πάρει σκυφτή, έρποντας, άρρωστη, βάζοντας το φορτίο της καταστροφής στις πλάτες των λαών. Από εκεί και πέρα κάποιοι σίγουρα θα πεινάνε. Κάποιοι θα τρίβουν τα χέρια τους -τόση καταστροφή θέλει άλλη τόση ανοικοδόμιση. Δηλαδή τρελό χρήμα, δηλαδή τρελά κέρδη. Κάποιοι θα μαζεύουν τα αποκαϊδια από κατεστραμένα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, κτίρια που κράτησαν ιστορία αιώνων πάνω τους, σημεία όπου η αίγλη μιας τεράστιας αυτοκρατορίας συναντήθηκε με το όραμα του υπαρκτού σοσιαλισμού, μετασχηματίστηκε και πορεύτηκαν μαζί για εβδομήντα χρόνια. Σε κάποια σπίτια το προσκλητήριο επιζώντων θα έχει απόντες. Επίσης, θα έχει μανάδες και πατεράδες που θα μαραίνουν την ζωή τους πάνω στα μάρμαρα των κοιμητηρίων, γυναίκες που θα κοιμούνται με την νυφική φωτογραφία αγκαλιά, παιδιά που δεν θα ξανανιώσουν το ζεστό χέρι του πατέρα, ξεσπιτωμένους που θα ψάχνουν καινούργιες πατρίδες, κοπελιές που στα χείλη τους πάγωσε ένα τελευταίο φιλί, αξέχαστο. Κάπου μακρυά, κάποιοι άνθρωποι θα συσκέπτονται σε μεγάλα γραφεία, θα μετρούν κέρδη, θα χτυπάνε φιλικά στην πλάτη αφελείς νεόκοπους υπηρέτες των λαών, θα μελετούν παγκόσμιους χάρτες, θα σχεδιάζουν τους επόμενους πολέμους και θα οριοθετούν τις εμπόλεμες περιοχές. Κάποιοι ήρωες των μετόπισθεν θα ξεκουράζονται ασφαλείς στην πανάκριβη παραθαλάσσια βίλα τους. Κάποιοι άλλοι στην τεράστια ντάτσα τους. Εδώ στον τόπο μας, η εταιρεία Greek Celebrities, GC&ΣΙΑ θα αναλάβει δράση. Κάποιοι πολιτικοί θα ετοιμάζονται για εκλογές. Θα ολοκληρώνουν τα καινούργια φωτογραφικά τους άλμπουμ με λήψεις από διασκέψεις, συσκέψεις, επισκέψεις, με σέλφις μπροστά σε κιβώτια με ανθρωπιστική βοήθεια, δείχνοντας την μεγάλη τους ευασθησία αλλά ξεχνώντας να πουν ότι η βοήθεια είναι όλη πληρωμένη με αγάπη απ' τον φτωχό Ελληνικό λαό. Εκκολαπτόμενοι πολιτικάντηδες θα τρέχουν σε καφενεία και κέντρα εξουσίας, έγκριτοι τηλεαστέρες θα ξερνούν ανθρωπιά και θα στήνουν τα καινούργια δακρύβρεχτα σκηνικά σε καταυλισμούς Ευρωπαίων αυτήν την φορά προσφύγων ζουμάροντας πάνω στα απελπισμένα πρόσωπα των γυναικών που έχασαν την γη κάτω απ' τα πόδια τους και στα απορημένα μάτια των παιδών. Ο διχασμός θα συνεχιστεί, ο κόσμος θα συνεχίσει να βρίζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υπέρ ή κατά της εισβολής, βγάζοντας την καταπιεσμένη οργή, το παράπονο, την απελπισία, την πίκρα που σαν χύτρα ταχύχητας συσσώρευσαν για πάνω από δέκα χρόνια φτώχειας και απαξίωσης, μαζί με τις ακυρωμένες ελπίδες και την αγωνία για αυτά που μας περιμένουν τα επόμενα. Κάπου ψηλά στον ουρανό, εκεί όπου μακάρια ξεκουράζονται οι ακούσιοι δραπέτες αυτού του δύσκολου και ακατανόητου κόσμου, κάπου σε μια μικρή γωνιά, σεμνός και ταπεινός όπως όλοι οι πραγματικά μεγάλοι, θα παίζει πιάνο ο Χατζιδάκις, θα κοιτάζει κάτω στην μικρούλα γη που άφησε, θα σκουπίζει ένα δάκρυ μόλις το βλέμμα του ακουμπάει στην μικροσκοπική κουκίδα που λέγεται Ελλάδα και θα τραγουδάει "Καληνύχτα Κεμάλ", θα λέει "Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ"