Από Μάγδα Παπαδημητρίου

«Αρχαίες στήλες»

Αρχαίες στήλες
στο φως της πανσέληνου
φωτίζουν την ιστορία των προγόνων.
Κάθε πέτρα χαραγμένη με ονόματα
ανδρών επιφανών που έπεσαν σε μάχες
για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία.
Κάθε πέτρα σμιλευμένη με αγάπη
αρχαίου γλύπτη.
Φως
πολύ φως!
Όσο φωτίζει
τόσο τυφλώνει.
Μάρμαρο από τη μήτρα Γη.
Πώς γίνανε αλήθεια;
Τι κουβαλούσε η ψυχή
όταν χάραζαν την Ιστορία;
Αρχαίες στήλες
στο φως της πανσέληνου.
Εμείς ποια ιστορία
ποια λαμπρότητα
θα κληρονομήσουμε
στη νέα γενιά;
Ας αναρωτηθούμε τούτη τη νύχτα
που το φεγγάρι ολόγιομο
μας συντροφεύει!
Ακούστηκε για πρώτη φορά στο Αρχαίο Δίον, στο Κέντρο
Μεσογειακών Ψηφιδωτών κάτω από την αυγουστιάτικη
πανσέληνο και το βουνό των Θεών στη συναυλία «Ποίηση
και Μουσική»!

«Ο Τόπος μου»

Ποια πένα θα δοξάσει
τον τόπο μου;
Ποιο χέρι θα τιμήσει τις ομορφιές;
Τον Όλυμπο, το θεϊκό βουνό
τα Πιέρια, όπου λούζονταν
στα κρυστάλλινα νερά
oι Μούσες των ονείρων;
Τη Μεθώνη, την αποικία των Ερετριέων,
το Δίον, όπου ομόρφυνε ο Αρχέλαος
για τους Ολυμπιακούς αγώνες της εποχής,
τα Λείβηθρα, όπου σκοτώθηκε ο Ορφέας,
τα Πίμπλεια, που δοξάζονταν οι Μούσες,
το Ηράκλειο με το κάστρο,
την Πέτρα.
Ακόμη τη γενιά των Λαζαίων,
και τους ήρωες του Λιτόχωρου...
Τόπος παράδεισος.
Γόνιμος.
Μύθος, ο τόπος μου, αλήθεια!
Πολλές σελίδες λαμπρές
στης Ιστορίας το Φως!
Μα λείπει η πένα
μέχρι τώρα που θα τα σώσει
από της λήθης τον εφιάλτη!

«Ολύμπιος Ουρανός»

Τα χρώματά σου, Ολύμπιε ουρανέ μου
εζήλωσα ακόμη μια ανατολή.
Εκεί που οι αχτίδες πέφτουν στις κορυφές
και κρύβουν τον ύπνο των θεών.
Στα χρώματα του απομεσήμερου
του δειλινού
και του μεταμεσονυχτίου αντάμωσα εσένα.
Μαγεύομαι και ονειρεύομαι
τις Νύμφες,
τις Θεές,
τον Απόλλωνα,
την κακιά Ήρα
τον Διόνυσο
πίνοντας το γλυκό κρασί
της Πιερικής γης.
Τον Ορφέα,
τον Απόλλωνα με τη λύρα,
και τέλος τον Δία που
με το γλυκό σου χρώμα,
ουρανέ μου,
σκεπάζεις το θρόνο του.
Έχει δίπλα του τις Νύμφες για συντροφιά
και θέλει να κρύβεται από την Ήρα.
Έτσι λένε οι μύθοι,
Ουρανέ μου!
Με αυτά τα χρώματα,
Ολύμπιε ουρανέ μου,
μου δίνεις την ομορφιά της ζωής.
Την ελπίδα να ζω κάθε μέρα
να ρουφώ ό,τι πιο όμορφο
μου δίνεις, Πατρίδα μου!

Μάγδα Παπαδημητρίου “Καθρέφτης ψυχής” Άνεμος Εκδοτική

Βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963 και μεγάλωσε στη Κατερίνη όπου τελείωσε τις λυκειακές της σπουδές. Εργάστηκε στον ΟΤΕ επί 27 συναπτά έτη. Υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Πολιτιστική Έκφραση» του Πολιτιστικού κέντρου ΟΤΕ Αττικής μέχρι τον Ιούνη 2002. Συνεργάστηκε με πολιτιστικά έντυπα της Αθήνας. Ξεκίνησε να πειραματίζεται από πολύ νωρίς. Μια επιστολή του δασκάλου της Ποιητή και πρεσβευτή της Ουνέσκο, Γιάννη Κουτσοχέρα, από το Παρίσι, της έδωσε τη δύναμη να προχωρήσει. Τον Αύγουστο του 2002, μετακόμισε με την οικογένεια της στο γενέθλιο τόπο της, στη Κατερίνη. Είναι παντρεμένη με τον Γιάννη Σαμοθράκη και έχει δυο παιδιά την Ειρήνη 20 χρονών και το Ζαχαρία 9 χρονών. Σήμερα αρθρογραφεί στην ενημερωτική ιστοσελίδα e-pieria με πολιτιστικά και επίκαιρα θέματα ενώ έχει συνεργαστεί και με όλες εφημερίδες του νομού Πιερίας..

Μέλος της Παγκόσμιας Ένωσης Ποιητών,

Μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος

Ιδρυτικό μέλος και μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας

Έργα

Χωρίς Ταυτότητα Ιδιωτική συλλογή 1987

Ιριδίσματα Γκοβόστης 1990

Ηώ Γκοβόστης 1992

Το Ταξίδι του Έρωτα από τον Όλυμπο στου Αιγαίου τα κύματα

Εκδόσεις Όλυμπος 2008

Καθρέφτης ψυχής Άνεμος εκδοτική 2012

Πάνος Μειντάνης-Ο Γερο-Ανένδοτος-βιογραφία- ηλεκτρονικό βιβλίο

Ζωή σε θαλασσοσταλιές μυθιστόρημα Εκδόσεις Έναστρον 2014

προσωπική ιστοσελίδα: http://www.magdapapadimitriou.gr

e-mail magdpapa@otenet,gr