Μάσκες γεμίσαμε εδώ κι εκεί και κάτω!
Ενάμιση
χρόνο τώρα, μικροί - μεγάλοι.
Μάσκες πρωί,
μεσημέρι, βράδυ
απλές,
χρωματιστές, άλλες φιρμάτες!
Απόκριες δεν
έχουμε, «με χρώματα κι αρώματα» και γέλια να γυρνάμε,
με διακοσμίσεις
περίτεχνες, με στρας και βέλα….
Ούτε σε
ξεφαντώματα τρέχουμε με χαρά,
που κρύβουν
όμως πρόσωπα καλά μασκαρισμένα.
Η κάθε μέρα
δύσκολη, με περισυλλογή και πόνο,
με κόπο και μάσκα την
περνούμε
και κρύβουμε
λόγια, εκφράσεις κι έννοιες
με μια και
δυο και τρεις μάσκες ακόμη!
Η
καθημερινότητα δεν είναι αυτό που ζούμε
ούτε θα
επιστρέψουμε εύκολα και πάλι,
όπως λένε
κάθε τόσο
μακριά από
οικογένεια, φίλους και συγγενείς.
Τι νιώθει ο
καθένας μας κρύβεται μες στη μάσκα.
Κι απόγνωση
και πόνος μένουν κι αυτά θαμμένα. ...
Πολιτικοί
και άρχοντες λόγια παχιά, κρυμμένα!
Να πέσουν,
επιτέλους όλες οι μάσκες της ντροπής
πριν να΄ναι αργά για όλους
και τη ζωή μας πίσω!
Ευγενία Κορτσάρη
