Από ανάρτηση της Κατερίνας Γκούνα στο fb

.... σχολιάζοντας τα τελευταία θλιβερά νέα " την εποχή των μορφωμένων πολιτών"

https://www.facebook.com/kate.g.kate/posts/5139702566083515

Πρόσκληση του λογοτεχνικού περιοδικού ΚΕΦΑΛΟΣ στον εορτασμό της φετινής Ημέρας Ποίησης και συμπερίληψης στο Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2022

 https://www.facebook.com/groups/kefalosperiodiko/posts/1107476539828270/

Εαρινές Ημέρες Μουσών από την Ε.Π.Μ. και ἐναρξη με τις παραδοσιακές φορεσιές της κας Νίτσας Ξανθοπούλου με τη βοήθεια της κόρης της Λίζας

 

Από την ανάρτηση της Λίζας Ξανθοπούλου στο φβ με την έναρξη της έκθεσης https://www.facebook.com/xanthopoulou.liza/posts/4924912954271381

Ευχόμαστε εγκάρδια καλή επιτυχία και πάντα να καμαρώνουμε το έργο τους!

΄Ένα ποίημα για την Παναγία μας !

 

          ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ

 

Το φανταζότανε κανείς,

πως θά 'ρθει η  σωτηρία,

από μια κόρη πάναγνη,

με τ' όνομα  Μαρία;

 

Σταλμένη από τον Ουρανό,

σ' ένα άτεκνο ζευγάρι, 

ήτανε δώρο Θεϊκό ,

γεμάτη  ήταν Χάρι!

 

Τους έφερε χαρά πολλή

κι  αφαίρεσε απ' αυτούς,

της ατεκνίας την ντροπή.

Δόξα στους Ουρανούς!

 

Οι προσευχές  ακούστηκαν

από Τον Ύψιστο Θεό 

κι αυτοί το υποσχέθηκαν,

την τάξαν στον Ναό!

 

Τριών χρονών την έφεραν

και την αφιερώσαν,

στον Κύριο την πρόσφεραν,

το τάμα εκπληρώσαν!  

 

Τρεχάτη ανέβη τα σκαλιά,

στον Οίκο της να μείνει

και με ολοκάθαρη καρδιά,

τότε η παιδούλα εκείνη!

 

Δώδεκα χρόνια έμεινε

μέσα στο Ιερό,  

Άγγελος την εφρόντιζε

από τον Ουρανό!

 

Κι όταν η ώρα έφτασε,

Ουράνιο ήρθε Φως,

ο Άγγελος της μήνυσε,

τί ήθελε ο Θεός!

 

Αυτήν την κόρη διάλεξε,

Τον Υιό Του να γεννήσει,

τον Άγγελό Του έστειλε,

 να την πληροφορήσει.

 

Κι αυτή η δούλη η ταπεινή, 

η Κεχαριτωμένη, 

εδέχτηκε, καρδιά αγνή,

για πάντα ευλογημένη!

 

Της σωτηρίας  μήνυμα,

ανθρώπων  σωτηρία,

του Άγγελου το μήνυμα, 

Ω! Μητέρα Παναγία!!

 

Ελένη Ν. Ζαραμητροπούλου Κατερίνη 

Για την παγκόσμια ημέρα της ποίησης

ΠΟΙΗΣΗ 

Τι είναι Ποίηση ρωτάς... 

Είναι ταξίδι ! Βαρκούλα είναι με κουπιά. 

Γλιστρά και σκίζει τα νερά του πνεύματος τα ταραγμένα!

Κι ο ποιητής λάμνει γερά, 

κωπηλατεί αβίαστα , 

με χάρη 

κι όλο γλιστρά η βάρκα η μικρή 

 και όλο φεύγει και ξεφεύγει, 

απ' τους βομβαρδισμούς που δέχεται το πνεύμα 

κι έτσι, διατηρείται ανέπαφο, 

χάρη στην Ποίηση, τη βάρκα την γοργή, 

που, με τέχνη και με μαεστρία 

βγαίνει απ' την κακοτοπιά 

και σε γαλήνια νερά περιδιαβαίνει!

 Ποίηση! Σε λάτρεψαν, 

σε ύμνησαν Μούσες και μουσικοί από παλιά,

γιατί το νου εσύ φρεσκάρεις, 

ανασκαλεύεις και καλλιεργείς κι ανθοφορεί, 

καρποφορεί και λάμπει! 

Ω, Ποίηση! Ο Όμηρος σ' ανέδειξε 

και η Σαπφώ! Και του Ορφέα η λύρα! 

Εσύ της έδωσες παλμό, χρυσή λαλιά 

κι αντιλαλούσαν τα βουνά, τα δάση….! 

Μ΄ εσένα στήσανε χορό οι Νύμφες στις πλαγιές, 

μ΄ εσένα βγήκαν απ' το χθες 

κι εφτάσαν ως εδώ, 

γιατί βαρκούλα είσαι γοργή, 

σκίζεις του πνεύματος το διάφανο νερό!!! 

 Ελένη Ν. Ζαραμητροπούλου Κατερίνη 

Ποίηση

21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 

  Άγγελος Αγγελίδης 

 πρόεδρος Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας (επιμέλεια στοιχείων από ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ) 

Η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Ποίηση είναι μια από τις δύο βασικές κατηγορίες του λόγου (έμμετρος λόγος) σε σχέση με τον πεζό και το διάλογο και κατά συνέπεια και της Λογοτεχνίας, ενώ πάντοτε δύσκολα θα οριστεί με απόλυτη ακρίβεια. 

Κατά τον μεγάλο Λουίς Μπόρχες (Αργεντινό συγγραφέα) ¨Ποίηση είναι η έκφραση του ωραίου με λέξεις περίτεχνα υφασμένες¨. Στη μελέτη της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ιστορίας κάποιου λαού ή τόπου μπορεί να αναζητηθούν σχετικά συγγράμματα που θα οδηγήσουν όμως μακριά από το σκοπό τους αν δεν αναζητηθεί και η τέχνη με όλα τα παρακλάδια της που ανέπτυξε ο λαός του τόπου. Ανάμεσα στις διάφορες τέχνες πρώτη θέση κατέχει πάντα η Τέχνη του Λόγου, αποτελώντας "Τέχνη των Τεχνών", αφού κύριο όργανό της είναι η γλώσσα δηλαδή το κατεξοχήν εκφραστικό μέσο του ανθρώπου. Η Ποίηση είναι η πιο παλιά μορφή της Τέχνης του Λόγου.  Η Ποίηση γεννιέται με τον ερχομό των αισθήσεων και την ωρίμανση των συναισθημάτων. Είναι πιο συναισθηματική, πιο μουσική, συνεπώς και πιο ψυχική από τον πεζό λόγο και τον σκηνικό διάλογο. 

 Η μελέτη της Ποίησης αποτελεί ασφαλή δρόμο ψυχικής αποκάλυψης της ζωής των ανθρώπων, αλλά και του γενικότερου περιβάλλοντος όπου συμβαίνουν οι φάσεις της ζωής. 

 Η ποίηση διαφέρει αρκετά από την πεζογραφία, με διαφορές τόσο εξωτερικές όσο και εσωτερικές. 

 Τα ποιήματα είναι γραμμένα σε στίχους (σειρές λέξεων) που έχουν ρυθμό και μέτρο για να κυλούν οι συλλαβές με καθορισμένο τρόπο για να παρουσιάζουν ακουστικά αποτέλεσμα ευχάριστο και να διεγείρουν διακριτικά την δημιουργική φαντασία. 

Στο πεζογράφημα τα νοήματα είναι διατυπωμένα σε προτάσεις, που η μια ακολουθεί την άλλη βάσει μόνο των κανόνων της γραμματικής. Οι εσωτερικές διαφορές είναι μεγάλες. Ο ποιητής χρησιμοποιεί την φαντασία και δημιουργεί συγκίνηση στον αναγνώστη. Απευθύνεται στο συναίσθημα και όχι στη νόηση, όπως ο πεζογράφος. 

Η ποίηση είναι το αρχαιότερο λογοτεχνικό είδος. Πριν την γραφή ο άνθρωπος ήταν αδύνατο να αναπτύξει τη τέχνη του πεζού λόγου και να απομνημονεύσει ένα πεζογράφημα. Ποιήματα όμως, επιφωνηματικές επικλήσεις, ύμνους σε θεούς, θρήνους, ξεσπάσματα χαράς έπλασε πολύ νωρίς ο πρωτόγονος άνθρωπος που συνδύαζε με μουσική και χορό. 

Η Ποίηση είναι φαντασία, ξέσπασμα ψυχής, πνευματική δημιουργία. 

Η Ποίηση δεν απαιτεί ταλέντο. Θέλει ελευθερία σκέψης, παρατήρηση, σκέψη και σύγκριση, θέλει ειλικρίνεια, θέλει απόφαση για έκφραση της πραγματικότητας και της αλήθειας, θέλει φαντασία. Αν τύχει να έχεις και ταλέντο τότε θα είναι λίγο καλύτερα. 

 Όταν προσποιείσαι το πιθανότερο να μη φτάσεις στο αποτέλεσμα που ποθείς. Θα δημιουργήσεις άθελά σου την αντίφαση και θα εκτεθείς στα μάτια του αποδέκτη. Η αλήθεια, η ειλικρίνεια, το αυθόρμητο πηγαίο είναι σαν το ευαίσθητο άρωμα που διολισθαίνει αθόρυβα ανάμεσά μας. 

Η κρίση του αναγνώστη είναι πάντοτε αυστηρή και σεβάσμια. Αυστηρή διότι είναι δικαίωμα του καθένα να κρίνει και να συγκρίνει. Σεβάσμια διότι αυτός ο ¨άγνωστος¨ αναγνώστης πήρε στα χέρια το δικό σου δημιούργημα και ασχολείται με τη λογική και το ψυχισμό σου. Αν δεν καταφέρεις να τον ενθουσιάσεις τότε φρόντισε μην τον απογοητεύσεις. 

Προσπάθησε…. όμως.

Όταν έκλαψαν οι ΣΙΑ

Χρονογράφημα της Κατερίνας Γκούνα https://www.facebook.com/kate.g.kate/posts/5087713461282426 Τελικά, από ό,τι κατάλαβα, η υπόθεση, μεταξύ άλλων, έχει ως εξής: Ήταν κάποιοι που ήθελαν να μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Ήταν όμως κάποιοι άλλοι που δεν ήθελαν να μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Εμένα δεν με ρώτησε κανείς αν θέλω να μπει ή να μην μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, θα με βάλουν όμως να πληρώσω το μάρμαρο. Ούτε και τους δύο λαούς ρώτησαν αν ήθελαν ή όχι. Αυτοί κι αν θα πληρώσουν! Παρεμπιπτόντως, εγώ, σκασίλα μου αν θα μπει ή όχι η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ. Πάμε πάλι. Αυτοί που ήθελαν, τσιγκλούσαν τους άλλους που δεν ήθελαν. Έβγαζαν την γλώσσα και τους κορόιδευαν: "Σας πιάσαμε στον ύπνο που το παίζετε μάγκες. Σας την σκάσαμε". Τέτοια νόστιμα. Οι άλλοι που δεν ήθελαν τα άκουγαν αυτά και στους γύριζε το μάτι. Αγρίευαν. -Ρεεε! Σε τα μας τα λέτε αυτά; -Ναι ρε, σε τα σας. -Ρε ξέρεις ποιος είμαι εγώ; -Και βέβαια ξέρω. Οι πάντες ξέρουν τι είσαι. -Τότε προσέξτε τα λόγια σας. -Όχι δεν τα προσέχουμε. Κι άμα θέλετε να ξέρετε δεν σε φοβόμαστε καθόλου. -Ρε τι σας λέω. Μη μου την βγαίνετε με κόκκινο γιατί θα τα πάρω στο κρανίο. -Πάρτα. Σκασίλα μας. Και τι θα μας κάνεις δηλαδή; -Θα μπω μέσα και θα σας κάνω το μαγαζί οικόπεδο. Ούτε κολυμπηθρόξυλο δεν θα μείνει. -Ο δρόμος ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. -Σε προειδοποιώ. Μαζευτείτε γιατί θα το μετανιώσετε πικρά. -Όχι δεν μαζευόμαστε και να σκάσεις. Δεν σε φοβόμαστε πια. Η εποχή που ρευόσουνα κι εμείς τα κάναμε πάνω μας πέρασε. Τώρα έχουμε έναν μπάρμπα, έναν ατρόμητο καουμπόυ που πολύ μας αγαπάει και μας είπε ότι άμα μας πειράξετε θα έρθει και θα σας κάνει ντα. -Μα είμαστε αδέλφια. -Σιγά που είμαστε αδέλφια. -Εεεε, ξαδέρφια τότε. -Τίποτε δεν είμαστε. -Μα μια ζωή εμάς είχατε. -Αυτά τότε. Τώρα άλλαξαν τα πράγματα. Γι' αυτό άκου και βάλτο καλά στο μυαλό σου. Και αδέλφια έχουμε. Και ξαδέλφια έχουμε. Και κουμπάρους. Και μπατζανάκια. Μας υιοθέτησαν κάτι καλοί άνθρωποι και τώρα είμαστε παιδιά τους. Όπου να 'ναι θα κάνουμε και τα χαρτιά. Κι άμα θέλετε να ξέρετε αυτό είναι σόι, όχι όπως τότε που είχαμε εσάς συγγενείς και ψοφούσαμε στη φτώχεια. -Μα σας αγαπάμε. -Να λείπει το βύσσινο. Τόσα χρόνια τα είδαμε τα χαϊρια μας. Γι αυτό από δω και πέρα, τέρμα οι γλύκες και οι επισκέψεις. Εγώ δεν ήξερα τίποτε. Κλεισμένη μέσα μη με βρει ο κορωνοϊός και με κάνει μια χαψιά, μαγείρευα, έτρωγα, έπινα κόκα κόλα, έβαζα κιλά, έβλεπα τηλεόραση τους διαγωνισμούς με τους μάγειρες, τους αγρότες, τα ταλέντα, τους τραγουδιστές, τους χορευτές, τους αργόσχολους. Πλούσια τα ελέη της τηλεόρασης. Δίνουν μια μόρφωση, άλλο πράγμα ρε παιδί μου. Κι ένας πολιτισμός! Να είχαμε και λίγα τουρκικά σήριαλ, για συμπλήρωμα. Έτσι νόστιμα ... Περνούσε ο καιρός. Δύο χρονάκια έφυγαν μέσα στον τρόμο που έσπερναν από τηλεοράσεως ειδικοί και μη. Πάνω που ήταν να γλυτώσουμε απ' τον κορωνοϊό, να πάρουν τις σφυρίχτρες τους εκείνος ο τύπος απ' τον ΠΟΥ κι ο παππούς απ' το CDC που διεφέντευσαν στην ζωή μας επί διετία και να λήξουν την πανδημία ... Εκεί που περιμέναμε να λευτερωθούμε απ' τα πρόστιμα και τις αστυνομίες, να σπάσει ο διχασμός, να σμίξουν εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι πάνω σ' έναν καφέ, σ' ένα ποτήρι κρασί και να σταματήσουν τις αβρότητες στο διαδίσκτυο οι μεν στους δε κι αντίστροφα, "καλόν ψόφο" και "άντε να κανονίσει η φύση και να γίνετε λίσπασμα" νά σου και σκάει μύτη η καινούργια παγκόσμια ατραξιόν για κάποιους, για εμάς τραγωδία. Πόλεμος, εισβολή, εκκαθάριση, αποκατάσταση, απονομή δικαιοσύνης, παραβίαση διεθνούς δικαίου, στρατιωτικη επιχείρηση, όπως και να το πεις το ίδιο είναι. Καινούργια ξενύχτια, ρεπόρτερς, αναλυτές, γνώστες, παντογνώστες, ηλίθιοι, ψεύτες, άσχετοι, αισχροκέρδεια, ακρίβεια, αγωνίες, θα τα βρουν οι δυο μεριές, δεν θα τα βρουν, θα γενικευτεί ο πόλεμος ή δεν θα γενικευτεί, θα πέσουν πυρηνικά ή δεν θα πέσουν, θα πεινάσουμε, δεν θα πεινάσουμε. Μπορεί έτσι, μπορεί αλλιώς. Πόλεμος είναι αυτός, τρέλα είναι, φωτιά που εξαπλώνεται και δεν μπορεί να ελεγχθεί, μπορεί να γίνει πυρηνικό ολοκαύτωμα, τουλάχιστον δεν θα προλάβουμε να πεινάσουμε. Όπως και να 'χει αυτή η συμφορά θα τελειώσει κάποια στιγμή. Η ζωή θα πάρει την ανηφόρα. Όχι με σημαίες και με ταμπούρλα, όπως νέοι κι ανύποπτοι τραγουδούσαμε κάποτε. Θα την πάρει σκυφτή, έρποντας, άρρωστη, βάζοντας το φορτίο της καταστροφής στις πλάτες των λαών. Από εκεί και πέρα κάποιοι σίγουρα θα πεινάνε. Κάποιοι θα τρίβουν τα χέρια τους -τόση καταστροφή θέλει άλλη τόση ανοικοδόμιση. Δηλαδή τρελό χρήμα, δηλαδή τρελά κέρδη. Κάποιοι θα μαζεύουν τα αποκαϊδια από κατεστραμένα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα, κτίρια που κράτησαν ιστορία αιώνων πάνω τους, σημεία όπου η αίγλη μιας τεράστιας αυτοκρατορίας συναντήθηκε με το όραμα του υπαρκτού σοσιαλισμού, μετασχηματίστηκε και πορεύτηκαν μαζί για εβδομήντα χρόνια. Σε κάποια σπίτια το προσκλητήριο επιζώντων θα έχει απόντες. Επίσης, θα έχει μανάδες και πατεράδες που θα μαραίνουν την ζωή τους πάνω στα μάρμαρα των κοιμητηρίων, γυναίκες που θα κοιμούνται με την νυφική φωτογραφία αγκαλιά, παιδιά που δεν θα ξανανιώσουν το ζεστό χέρι του πατέρα, ξεσπιτωμένους που θα ψάχνουν καινούργιες πατρίδες, κοπελιές που στα χείλη τους πάγωσε ένα τελευταίο φιλί, αξέχαστο. Κάπου μακρυά, κάποιοι άνθρωποι θα συσκέπτονται σε μεγάλα γραφεία, θα μετρούν κέρδη, θα χτυπάνε φιλικά στην πλάτη αφελείς νεόκοπους υπηρέτες των λαών, θα μελετούν παγκόσμιους χάρτες, θα σχεδιάζουν τους επόμενους πολέμους και θα οριοθετούν τις εμπόλεμες περιοχές. Κάποιοι ήρωες των μετόπισθεν θα ξεκουράζονται ασφαλείς στην πανάκριβη παραθαλάσσια βίλα τους. Κάποιοι άλλοι στην τεράστια ντάτσα τους. Εδώ στον τόπο μας, η εταιρεία Greek Celebrities, GC&ΣΙΑ θα αναλάβει δράση. Κάποιοι πολιτικοί θα ετοιμάζονται για εκλογές. Θα ολοκληρώνουν τα καινούργια φωτογραφικά τους άλμπουμ με λήψεις από διασκέψεις, συσκέψεις, επισκέψεις, με σέλφις μπροστά σε κιβώτια με ανθρωπιστική βοήθεια, δείχνοντας την μεγάλη τους ευασθησία αλλά ξεχνώντας να πουν ότι η βοήθεια είναι όλη πληρωμένη με αγάπη απ' τον φτωχό Ελληνικό λαό. Εκκολαπτόμενοι πολιτικάντηδες θα τρέχουν σε καφενεία και κέντρα εξουσίας, έγκριτοι τηλεαστέρες θα ξερνούν ανθρωπιά και θα στήνουν τα καινούργια δακρύβρεχτα σκηνικά σε καταυλισμούς Ευρωπαίων αυτήν την φορά προσφύγων ζουμάροντας πάνω στα απελπισμένα πρόσωπα των γυναικών που έχασαν την γη κάτω απ' τα πόδια τους και στα απορημένα μάτια των παιδών. Ο διχασμός θα συνεχιστεί, ο κόσμος θα συνεχίσει να βρίζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υπέρ ή κατά της εισβολής, βγάζοντας την καταπιεσμένη οργή, το παράπονο, την απελπισία, την πίκρα που σαν χύτρα ταχύχητας συσσώρευσαν για πάνω από δέκα χρόνια φτώχειας και απαξίωσης, μαζί με τις ακυρωμένες ελπίδες και την αγωνία για αυτά που μας περιμένουν τα επόμενα. Κάπου ψηλά στον ουρανό, εκεί όπου μακάρια ξεκουράζονται οι ακούσιοι δραπέτες αυτού του δύσκολου και ακατανόητου κόσμου, κάπου σε μια μικρή γωνιά, σεμνός και ταπεινός όπως όλοι οι πραγματικά μεγάλοι, θα παίζει πιάνο ο Χατζιδάκις, θα κοιτάζει κάτω στην μικρούλα γη που άφησε, θα σκουπίζει ένα δάκρυ μόλις το βλέμμα του ακουμπάει στην μικροσκοπική κουκίδα που λέγεται Ελλάδα και θα τραγουδάει "Καληνύχτα Κεμάλ", θα λέει "Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ"

Αλλάζω τον εαυτό μου, αλλάζω τον κόσμο όλο

 ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΟΜΙΛΙΑ που μπορείτε να παρακολουθήσετε

Ο άνθρωπος ζει και δεν αργοπεθαίνει, μόνον όταν έχει ένα λόγο να ζήσει. Μόνο όταν έχει ένα σημαντικό σκοπό στη ζωή του. Μόνον όταν έχει νόημα η ζωή του. Μια α-νόητη ζωή ποιος μπορεί να την αντέξει; Μια ζωή χωρίς σκοπό ποιος μπορεί να την υποφέρει;

Ο κόσμος, θέλουμε δε θέλουμε, αλλάζει και μάλιστα καθημερινά. Όλοι θέλουμε να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο. Πόσοι όμως γνωρίζουμε ότι η αλλαγή του κόσμου ξεκινάει από τον εαυτό μας; Και πόσοι από εμάς είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε τον εαυτό μας; "Όλοι σκέφτονται πως θα έπρεπε να είναι ο κόσμος και κανένας δεν σκέφτεται πως θα έπρεπε να είναι ο εαυτός τους."

Ένας κούκος φέρνει την άνοιξη; Μπορεί ένας άνθρωπος να αλλάξει τον κόσμο; Και αν ναι, πως γίνεται; Έχει την δύναμη να το κάνει; Υπάρχει κάποιος τρόπος; Υπάρχουν χρυσές οδηγίες;

Για όλα αυτά θα συναντηθούμε διαδικτυακά και θα μιλήσουμε για θέματα καίρια και σημαντικά που διαμορφώνουν τη ζωή μας και επηρεάζουν τη ζωή των άλλων...

Ο ψυχίατρος-συγγραφέας και μέλος της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας κ. Ιάκωβος Μαρτίδης την επόμενη Δευτέρα 

(14-3-2022) στη Σχολή Γονέων Κατερίνης

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=2100594866767523&id=100004510895454&sfnsn=mo

Αποκριά

 

επιμέλεια: Άγγελος Αγγελίδης 

πρόεδρος ΄Ενωσης Συγγραφέων Πιερίας

 

Τα χρόνια περνούν, οι αναμνήσεις μένουν. Νοσταλγία και παρελθόν φτιάχνουν μια άλλη ατμόσφαιρα τέτοιες μέρες, χρονιάρες μέρες που λέμε, μέρες περασμένες, γεμάτες νόημα, γεμάτες ψυχισμό, γεμάτες ανθρώπινη όρεξη για όμορφη ζωή.

Πέρασε ο πολύς χειμώνας, το βαρύ γκρίζο σκηνικό άρχισε να μαζεύεται, λιγοστεύει η άσχημη διάθεση. Η μέρα κολακεύεται από τον άρχοντα Ήλιο.  Ο ουρανός ψηλά γίνεται πιο γαλανός, η φύση αρχίζει να χαίρεται. Η ανθρώπινη ψυχή αγαλλιάζει, ελπίζει, ετοιμάζεται για τον ερχομό της Άνοιξης και για τη δική της ανάσταση.

Τα Χριστούγεννα ξεχάστηκαν σιγά-σιγά, η Αποκριά έφτασε. Οι ψυχές μας έχουν ανάγκη για κάτι καινούργιο, νέο, ελπιδοφόρο. Οι οικογένειες μαζεύονται στο μεγάλο σαλόνι. Οι γεροντότεροι δεν χάνουν την ευκαιρία για να ξαναφέρουν στο μυαλό τα παλιά, αυτά που έζησαν τόσα χρόνια και τους συγκίνησαν.

¨συγχώρεση¨

Αυτή τη βραδιά (παραμονή της Καθαρής Δευτέρας) όλοι οι δρόμοι στο χωριό είναι γεμάτοι. Καλοντυμένοι μικροί και μεγάλοι, ευδιάθετοι, άνθρωποι της γειτονιάς από νωρίς με ύφος σοβαρό και συνάμα χαρούμενο, με βλέμμα ευθύ και αποφασιστικό βήμα περιδιαβαίνουν τις γειτονιές και τα σοκάκια για να προλάβουν να περάσουν σχεδόν από όλα τα συγγενικά και φιλικά σπίτια. Δεν πρέπει να ξεχαστεί κανένας και τέλος αφού καλοβραδιάσει να μαζευτούν στο σπίτι του γεροντότερου και συνεπώς του πιο σεβάσμιου της φαμίλιας (πατρικό σπίτι ή σπίτι του πεθερού).   

Το έθιμο της ¨συγχώρεσης¨ εδραιώνει το σεβασμό στα μεγαλύτερα μέλη και τονίζει τη θέση της νύφης στη νέα της οικογένεια. Τα άλλα μέλη, τα μικρότερης ηλικίας και αρχίζοντας από τις νύφες, σκύβουν και χειροφιλούν τους μεγαλύτερης ηλικίας ψιθυρίζοντας με νόημα και ένδειξη απεριόριστου σεβασμού ¨συγχωρεμένα¨, ενώ ακολουθούν τα υπόλοιπα μέλη, γαμπροί και γιοί και τέλος-τέλος τα εγγόνια. Τα εγγόνια νιώθουν και μια πρόσθετη ικανοποίηση διότι πέρα από το κύριο λόγο της ηθικής πράξης τους συγκεντρώνουν αρκετά χρήματα από χρηματικά ή άλλα δώρα των ηλικιωμένων. Δεν νοείται ¨νηστεία πίστεως¨ χωρίς καθαρή καρδιά. Όλες οι παρεξηγήσεις και οι διαφορές μεταξύ των ατόμων τουλάχιστον της οικογένειας ή της φαμίλιας πρέπει να επιλυθούν και να ξεχαστούν. Ευκαιρία για επαναφορά σχέσεων και κάθαρση της ψυχής από μικρότητες της καθημερινότητας και αμαρτίες που ή διαπράχτηκαν ή έστω μπήκαν στο μυαλό και στη σκέψη  των ανθρώπων.

Έρχεται η μεγάλη ¨νηστεία¨ για το Άγιον Πάσχα. Δεν αρκεί ο κενός λόγος, η υποκρισία, ο θεατρινισμός.  Η αλήθεια της πίστεως θέλει ειλικρίνεια, θέλει πνεύμα ταπεινό και συντετριμμένο, θέλει δύναμη ψυχής.  Θέλει πολλή δύναμη για να πεις ¨συγγνώμη που έσφαλα απέναντί σου, συγχώρεσέ με¨, όπως επίσης θέλει δύναμη και μεγαλοψυχία να συμμαζέψεις τις άσχημες μνήμες σου, να πάρεις πραγματική απόφαση για να ξεχάσεις και να μαλακώσεις τη ψυχή σου, να πεις ¨σε συγχωρώ¨.

Πολλοί νιώθουν να ξαναγεννιούνται από την συγχώρεση που έλαβαν και άλλοι πιο πολλοί νιώθουν γιατρειά, ανακούφιση από τις τύψεις και το κυνήγι της συνείδησης.

¨χάσκα¨  

Ο παππούς του σπιτιού περιφέρει αρκετές φορές, παίζοντας και περνά μπροστά από το στόμα των μικρών παιδιών ένα αυγό δεμένο με σπάγκο σε ξύλινη βέργα (συνήθως πλάστης για πίττες της γιαγιάς) ή σε αποκούμπι (αυτοσχέδιο μπαστούνι).  Τα παιδιά κάθονται στο πάτωμα ή στα γόνατα με δυνατότητα να κινούν μόνο το κεφάλι τους με την ευελιξία του λαιμού και προσπαθούν όταν ζυγώνει το αυγό να το αρπάξουν με το στόμα (δύσκολο αλλά διασκεδαστικό). Όποιος καταφέρει να πάρει το αυγό στο στόμα είναι ο θριαμβευτής και κερδίζει το ¨μπράβο¨ των άλλων και πολλές-πολλές ευχές για υγεία και προκοπή.   Στη συνέχεια κάθεται ήρεμος και αναπαυτικά και σε δημόσια θέα απολαμβάνει το έπαθλό του, τρώει όσο μπορεί πιο απολαυστικά το ¨αυγό¨.  Ο κάθε άνθρωπος, όπως τα παιδιά στη ¨χάσκα¨ χωρίς  καταπίεση αλλά οικειοθελώς ψάχνουν να βρουν το ¨αυγό¨ που για να το αρπάξουν πρέπει να κλείσουν το στόμα. Το στόμα κλείνει για όλη την περίοδο της ¨νηστείας¨ που αρχίζει την Καθαρά Δευτέρα και θα ανοίξει το Πάσχα.  Κλείνει και για  να μην δέχεται ¨οτιδήποτε εισερχόμενο¨ (αυτοσυγκράτηση, υπομονή, λιτότητα), αλλά κλείνει και για ¨παν εξερχόμενο¨ (κακίες, ψέματα, αμαρτίες).

Όταν θυμάσαι τα έθιμα που πρέπει να τηρήσεις, θυμάσαι πιο ουσιαστικά και πιο πολύ τις γιορτές, θυμάσαι πιο πολύ που είσαι άνθρωπος, θυμάσαι πιο πολύ να σεβαστείς την ψυχή σου και την πνευματική σου υπόσταση.

Δεν ξεχνιέται βέβαια ούτε η ποικιλία των κερασμάτων, ούτε η ευκαιρία για ακόμη μια γλυκιά εορταστική ανθρώπινη ατμόσφαιρα.  

¨λαγάνα¨

Η νηστεία της Σαρακοστής αρχίζει με πρώτη μέρα την Δευτέρα, τη Δευτέρα που την ονομάζουμε ¨Καθαρά Δευτέρα¨ γιατί από εδώ και μετά ο άνθρωπος πρέπει να είναι καθαρός και απαλλαγμένος από τα ελαττώματά του και τις σαρκικές του  αδυναμίες.   Είναι ανώφελο να προχωράμε σε ¨νηστεία¨ χωρίς θέληση και απόφαση για κάθαρση, αυτοκάθαρση, χωρίς δύναμη για ανανέωση της σκέψης και της ψυχής.

Αφήνουμε τις συνήθειές μας, εγκαταλείπουμε την καθημερινότητα, αγνοούμε όλα εκείνα που κάνουμε ακόμα και όταν γνωρίζουμε ότι δεν είναι ταιριαστά με τις ιδέες μας και τον ανθρωπισμό μας.   Παίρνουμε γενναία απόφαση να μην παρασυρθούμε ξανά από δελεαστικές προκλήσεις που θα μας οδηγήσουν σε ηθική παράβαση, σε αμαρτία.  Παίρνουμε απόφαση να αλλάξουμε, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Η Φύση και το ύπαιθρο αποτελούν το καλύτερο περιβάλλον για μια τέτοια αλλαγή. Αγνή και παρθένα η αλήθεια της ζωής στο σκηνικό της άδολης Φύσης.  Εκεί, ενώπιον άλλων συνανθρώπων μας όμοια αποφασισμένων, ανανεωμένοι θα δώσουμε σε όμορφες και ευχάριστες συνθήκες τη μεγάλη υπόσχεση για αλλαγή και κάθαρση.

Τα πάντα πρέπει να είναι αλλαγμένα, να είναι απαλλαγμένα , να είναι ¨καθαρά¨.

Προσεγμένο και καθαρό πρέπει να είναι ακόμα και το ευλογημένο ψωμί. Η νοικοκυρά έγκαιρα θα καθαρίσει όλο το σπίτι με ιδιαίτερη προσοχή. Θα καθαρίσει όλα τα σκεύη και τα κουζινικά της.  Θα ξυπνήσει νωρίς-νωρίς το πρωί της Δευτέρας και θα φτιάξει καινούργιο, φρέσκο ¨ψωμί¨, απαλλαγμένο ακόμα και από την ζύμη. Νηστίσιμος άρτος, σαν το άζυμο που συναντάμε στην Παλαιά Διαθήκη, η ¨λαγάνα¨.

Ψωμί ¨ξεχωριστό¨, σήμα κατατεθέν της ημέρας, που δεν λείπει από κανένα τραπέζι. Χωρίς προζύμι, χωρίς σχήμα περίτεχνο και προκαθορισμένο, ¨πλακωτό¨, πατημένο χωρίς φούσκωμα και όγκο (όπως η ταπεινή ψυχή χωρίς έπαρση), πασπαλισμένο με μπόλικο ξανθό σουσάμι που θέλει τέχνη για σωστή παρασκευή, ώστε να αποδώσει το άρωμα και την αναμενόμενη νοστιμιά.

Θυμίζει την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο.  Φέρνει στο μυαλό μας τον Λωτ που ικανοποίησε τους καλεσμένους του. Πολλοί θεωρούν ότι χάνεται στον ψημένο ¨χυλό¨ των αρχαίων Ελλήνων (αναφέρεται σε αρχαία κείμενα), θεωρήθηκε δε ως το ¨γλύκισμα των φτωχών¨ από τον ποιητή Οράτιο.

Αν έχετε λευκό καθαρό αλεύρι, νερό, λίγο αλάτι και μπόλικο ξανθό σουσάμι, τότε επιχειρήστε. Επιχειρήστε και βγείτε πρωί-πρωί στην πόρτα της αυλής σας και δώστε ζεστή ¨λαγάνα¨ ευωδιαστή, λίγο χαλβά και ελιές σε κάθε περαστικό.

Καλή Σαρακοστή!