Πίσω, στιγμή δε
κοιτάξατε.
Ούτ΄ η ματιά σας φοβήθηκε, έστω για λίγο.
Τα πόδια σας, φτερά σα να έβγαζαν.
Και τα φτερά σας, ήταν φτερά και δικά μας.
Μαχητές….., της νύχτας.
Τα δόντια σφίξατ΄ επίμονα….,
στη πείνα και στους παγετούς.
Σκοπός….., ενάντια στους εχθρούς.
Τη γη μας θελήσαν,
δική τους να κάνουν.
Ύπουλα κι ανορθόδοξα.
Την Ιστορία μας
σιγά-σιγά,
με άλλα γράμματα προσπαθούν για να γράψουν.
Όμως….., άλλο τα
όνειρα των πονηρών
και οι σκέψεις οι δόλιες,
κι άλλο του Έλληνα…..
το θάρρος και η ανδρεία.
Με ανάσες κοφτές και ματιές σα μαχαίρια.
Με τα δόντια σφιχτά,
να κρατούν φυλαχτό το σταυρό.
Με το όπλο το άσπλαχνο,
που ποτέ δεν αγάπησαν.
Ιεροί πολεμιστές.
Με μια δύναμη απ΄ το Θεό, για σκοπό ιερό.
Τα βουνά μας….., λίγα
για σας.
Γειτονιές κάνατε, της Ηπείρου τα σύνορα.
Τους εχθρούς…..
από λύπηση αλλά και σεβασμό,
γιατί πάντα θα είμαστε Έλληνες,
τους εχθρούς μας…., ποτέ δε μισήσαμε.
Απάντηση μόνο, στις
προκλήσεις τους δώσατε.
Απάντηση……,
που θα παίρνει και στο μέλλον την ίδια,
όποιος άνανδρα….
της φυλής των Ελλήνων τη δόξα ξεχνά.
Την ξεκάθαρη και
γιγάντια τότε απάντηση,
κάνατε πράξη.
Των γενναίων Ελλήνων,
της Αθήνας το ΟΧΙ και του Έθνους ολόκληρου,
της στερνής μας της ώρας…., το μόνοιασμα.
Ήρωες…. Αξέχαστοι. Έλληνες…..
Αθάνατοι.
Εμείς κι αν δεν ήμασταν τότε εκεί…, σας γνωρίζουμε
!!
Και για πάντα τιμή σε σας…, θα χρωστάμε !!
