Ελένη Ζαραμητροπούλου

ΟΛΥΜΠΟΣ ΚΑΙ ΔΕΙΛΙΝΟ

Από μια τρύπα, ανάμεσα στα σπίτια, φάνηκε ο Όλυμπος. Οι στέγες παραμέρισαν για λίγο, να δείξουν την μεγαλοπρέπειά του. Ο Όλυμπος: Το βουνό των θεών ! Η κορυφή του φάνηκε σκοτεινή, σκεπασμένη από γκριζόμαυρα πυκνά σύννεφα που σα μαγνήτης τα τραβάει κοντά της ! Ήταν σκεπασμένη με χιόνια…. .. Ο ουρανός από πάνω και ο γύρω της θολός… Ξανακρύφθηκε πίσω από τις πολυκατοικίες και χάθηκε για λίγο από το βλέμμα μου.

Έβγαινα από την πόλη και τα σπίτια τελείωναν. Μόνο μερικά χαμηλά συναντούσα σκόρπια εδώ κι εκεί. Γύρω τους, ατέλειωτο πράσινο, φρεσκοοργωμένα χωράφια και ξανθοπράσινα, καστανοκίτρινα περιβόλια, με τα φύλλα των δέντρων τους μισοριγμένα, κοκκινωπά, χρυσαφένια, μελιά. Και μπροστά μου ατελείωτος, επιβλητικός, αγέραστος, ο αιώνιος Όλυμπος !

Σταμάτησα το ποδήλατο για λίγο κι έμεινα να τον θαυμάζω! Ήταν Νοέμβριος κι εκείνο το απόγευμα ήταν τόσο γλυκό, σαν ανοιξιάτικο. Είχε μια γλυκιά ζεστασιά και η ατμόσφαιρα κατακάθαρη, αφού το προηγούμενο βράδυ ένας εντελώς τρελός άνεμος σκόρπισε στο πέρασμά του και τον τελευταίο κόκκο σκόνης. Τα πάντα γύρω διάφανα. Κάθε πτυχή του βουνού φαινόταν πεντακάθαρα και φανερώθηκαν ακόμη και τα πιο δύσβατα μονοπάτια…. Αποκάλυψη μπροστά στα μάτια μου!

Η κορυφή του μόνο σκεπασμένη με τα μυστικά της, από τη συννεφιά. Γύρω όμως ω, τι αντίθεση, όλα διάφανα και φωτεινά ! Ο ήλιος έγερνε απαλά προς τη δύση του και ήταν από τις σπάνιες εκείνες φορές που η καθαρή ατμόσφαιρα φανέρωνε τα μυστικά της δημιουργίας. Τα χρώματα ξεχύθηκαν ελεύθερα και άπλωσαν στον έντονα γαλάζιο ουρανό, να ενωθούν με τα απαλά σύννεφα της δύσης και να παίξουν μαζί. Ένας συνδυασμός τόσο αρμονικός, που δύσκολα θ’ απεικόνιζε έμπειρο χέρι ζωγράφου. Ελαφρό ροζέ με ρουμπινί, με φόντο το γαλάζιο τ’ ουρανού. Γλυκό πορτοκαλί με ροδακινί, βερικοκί, το χρώμα του ροδιού, με απαλές κίτρινες γραμμές, απλωμένες στον ουράνιο θόλο. Σιέλ, λίγο πράσινο, γαλάζιο ανοιχτό, γαλάζιο σκούρο, απλωμένα με τάξη και χάρη, να κόβονται απαλά από κάτι μακριές άσπρες συννεφένιες κορδέλες.

Η φύση όλη ήταν τόσο γαλήνια εκείνη την ώρα, που όλα τα πλάσματα θαρρείς και σταμάτησαν για να την κοιτούνε. Δεν ακουγόταν τίποτα που να χαλούσε την μαγεία εκείνης της ώρας! Η δύση αντανακλούσε τα χρώματά της και όλα για λίγο βάφηκαν κόκκινα και πορτοκαλιά, ελαφρά ροζ, βερικοκιά, αχνά κίτρινα. Έμοιαζαν τόσο έξω από τον κόσμο και όμως ήταν όλα αληθινά - το ίδιο τοπίο που έβλεπα κάθε μέρα. Ήταν όμως τόσο όμορφα, τόσο κοντά στο Θεό, που δεν ήθελα να τελειώσει. Η καρδιά μου ζητούσε να μείνουν όλα έτσι πανέμορφα, ήσυχα, γαλήνια… .

Θαύμασα για λίγο ακόμη τις κορφές του Ολύμπου από την ψηλότερη, τη σκοτεινή , που τώρα φαινόταν να γυαλίζει και ν’ αστράφτει, καθώς το φως διαπερνούσε τα σύννεφα και τα έκανε να μοιάζουν διάφανα, ως τις πιο χαμηλότερες, που ολοένα κατέβαιναν, σκεπασμένες και αυτές με το άσπρο σκουφάκι τους. Από ψηλά, διακρινόταν οι χαράδρες που οι πλαγιές τους κατέβαιναν κατακόρυφα, σαν μεγάλα λούκια υδρορροής, που κατέβαζαν όμως χιόνι στα χαμηλότερα μέρη, γιατί φαινόταν κάτασπρες, σαν άσπροι φαρδείς δρόμοι, κάθετοι από τον ουρανό στη γη. Τίποτε δεν φαινόταν να ταράζει την ηρεμία του βουνού. Ακόμα και οι αρχαίοι θεοί θα χαλάρωναν αυτήν την ώρα και θα απολάμβαναν την μαγεία του δειλινού!

Γύρισα ένα γύρο το βλέμμα μου στον ουρανό, το φεγγάρι είχε ανατείλει και στεκόταν εκεί ψηλά- χλωμό μπροστά στο φως του ήλιου και κοιτούσε ανέμελα, χωρίς να βιάζεται. Έτσι κι αλλιώς δε θα κρατούσε για πολύ ακόμη και θα ερχόταν η σειρά του φεγγαριού να φωτίσει και να φυλάξει άγρυπνο για άλλη μια νύχτα, το αιώνιο βουνό και την πόλη μας.

Ελένη Ζαραμητροπούλου

Βιογραφικό

Η Ελένη Ν.Ζαραμητροπούλου γεννήθηκε, ζει και εργάζεται στην Κατερίνη. Είναι παντρεμένη και έχει 2 παιδιά. Είναι το 9^ο από τα 10 παιδιά αγροτικής οικογένειας.

Γράφει ποιήματα από 10 χρονών, εμπνέεται από καθετί και γράφει για όλα τα θέματα. Ιδιαίτερα για τις ανθρώπινες σχέσεις και επικοινωνίες. Προσπαθεί να περάσει ελπιδοφόρα μηνύματα, ιδίως στους νέους ανθρώπους.

Σπούδασε λογιστικά και εργάστηκε σαν βοηθός λογιστή, διανομέας εφημερίδων στις «Πιερικές Αγγελίες», πλέον «Ενημέρωση & Αγγελίες», στον «Μακεδονικό Αγώνα». Επίσης, στον Εμπορικό Σύλλογο Κατερίνης.Σήμερα εργάζεται σε Γυμνάσιο της πόλης μας.

Πρωτοδημοσίευσε ποιήματα και επιλεγμένα άρθρα στον ημερήσιο τοπικό τύπο.

Πήρε μέρος με 2 ποιήματά της («Ειρήνη» και «Μνήμη») μελοποιημένα από τον Κατερινιώτη βραβευμένο μουσικοσυνθέτη Χαράλαμπο Ναβροζίδη στην εκδήλωση «Δημιουργοί της πόλης» το 2010. Επίσης, το ποίημά της «Λύτρωση» μελοποιήθηκε από τον μουσικό κο Νταραμάρα, για χορωδία 30-40 ατόμων.

Ο κος Αντώνης Κάλφας φιλόλογος-συγγραφέας, ποιητής, την τίμησε συμπεριλαμβάνοντας το ποίημά της «Αχ, να ΄μουνα παιδί» στο βιβλίο του με τίτλο «Λογοτεχνικές εκδόσεις, μαρτυρίες και αφηγήσεις στην Πιερία (1918-2010) Κατερίνη 2011

Διακρίθηκε σε Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό με θέμα «Ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων» που προκήρυξε το Πανεπιστήμιο Pittsburg των ΗΠΑ & το Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης της Παιανίας Αττικής.

Το ποίημα της «Αδελφοσύνη» κυκλοφορεί παγκοσμίως μαζί με άλλα 59 διακριθέντα, σε ειδική έκδοση-ανθολόγιο με τίτλο «Ολοκαύτωμα» τον Δεκέμβριο 2015

Έχει εκδώσει 2 ποιητικές συλλογές : «Θησαυροί καρδιάς» αφιερωμένο στα παιδιά με ειδικές ανάγκες 2003 και «Μάνες της Γης» αφιερωμένο στον Σύλλογο Πολυτέκνων 2012

Είναι μέλος της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας

Επίσης είναι μέλος της Ένωσης Εικαστικών Καλλιτεχνών Πιερίας.