"Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ" του Ευγένιου Παπαδόπουλου

 

Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ...

( Την Αλήθεια, ρεεεε!)

...........................

 

Κι έκτοτε ένας "γιουσουφισμός" μόλυνε τη φλέβα μας...

κι έκτοτε μια κερκόπορτα ύπουλα την ανοίγουμε, μεταξύ μας...

κι έκτοτε όσοι απομείναμε,

ως γενίτσαροι,"σφάξαμε" όποιους μάς γέννησαν!

(Τώρα πια "σκοτώνουμε" και τα παιδιά μας!)

Κατατρεγμένοι στους αιώνες,

άλλο τίποτε δεν ντρεπόμαστε,

από τα λάθη μας,

παρά το να ελπίζουμε,αιώνες τώρα,

με ηττοπάθεια "πάλι με χρόνους,με καιρούς..."

( Τί ελπίζεις,νεο-ραγιά;

Οσφυοκάμπτη, πανηγυρτζή, τι ορέγεσαι;

Πόσα...σουβλάκια καταβροχθίζεις, ολονύκτια, στις "εκδηλώσεις μνήμης" σου;)

Οι "Τούρκοι" είναι πάντα εδώ, όμως,

-ως κυβερνήτες αλλά,φευ, και ως....ψηφοφόροι-

ποτέ δεν έφυγαν!

( Ποτέ, μα ποτέ, δεν λευτερωθήκαμε,

εκτός από τότε που πολεμήσαμε, ως Έλληνες

και νικήσαμε! )

...........................

Στην Πόλη, έκτοτε, κατέφυγα αμέτρητες φορές...

περπάτησα συγκλονισμένος και στις "Αλησμόνητες Πατρίδες" μου!

Στον ορεινό Πόντο, στον τόπο του Κοτζά Αναστάς, πάντα πονούσα, μόνον πονούσα!

Στην Βασιλεύουσα, εκεί στο Πατριαρχείο,

στον Βόσπορο,στο Πέραν, κάθε φορά κλαίω, σαν μικρό παιδί!

Ναι, στην Αγιά Σοφιά δεν ξαναμπαίνω πια...

ντρέπομαι για τις βαρβαρότητες, μέσα και έξω, στο ιερό της σώμα...

ντρέπομαι για την περαβρεχείτισσα ΟΥΝΕΣΚΟ...

ντρέπομαι για το σκυλολόι της Εσπερίας που αιώνες τώρα μάς καταληστεύει ακόμη...

ντρέπομαι για την έρπουσα, την φιλότουρκη "ελληνική" πολιτική...

ντρέπομαι,όμως και για μένα, τον σύγχρονο και αθεράπευτο "Ναιναίκο"......